Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

      nie wolno mi


w szale krwi
w głupim szale
pomieszałbym wszystko
głupiec!

zamieniłbym czarne na białe

 

nie wolno mi zmienić świata
bo bez tej jednej duszy
nigdy nie byłabyś taka

 

bo bez tej jednej duszy
byłabyś pąkiem nie kwiatem
a ja - nie byłbym rycerzem

 
tylko twoim katem

 

słowa więzłyby w gardle
a uczucia w głupcu!
co zamienił białe na czarne

 

amen

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdyby mi coś przeszkadzało, miałbyś o tym w moim pierwszym komentarzu ;>

Opublikowano

@Antoine W Antoni, lubię Twoje pisanie. Twoje teksty są ładne i mają jakiś taki fajny klimat jako całość. Nie wiem jak to określić są takie urokliwe? Nazwałbym je też okrągłymi, cokolwiek by to nie oznaczało. Nie wiem, czy się zgadzam z merytoryczną warstwą wiersza, choć pomylenie białego i czarnego hmm, coś w tym jest, choć ja tu ciągle widzę cały czas plejadę odcieni szarości i bardzo chciałbym widzieć jak najwięcej pięknych kolorów. Pewnie ja bym nie zakończył wiersza słowem amen, ale to dyskusyjna teza. W każdym razie z podobaniem dużym:))

Opublikowano

@Antoine W trochę myślałem nad Twoim tekstem. Mam swoje interpretacje i zupełnie nie wiem, czy zgodne z Twoimi. I faktycznie w nich doszedłem do słowa amen (według mojego rozumienia - niech się stanie). Chyba w poezji te płaszczyzny interpretacji są tak istotne...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dylematy cyników.   Ciotki zachęcają do walki. Krew to zdrowie, szczególnie dla ich systemu sercowo-nerwowego, i przesyłają sól na rany wraz z otuchą.   Czułość Europy.   Kończcie to – straszy wredny wuj. Przehandlować trzeba kości, Jak jeszcze coś ważą w tych zapasach o świat. A jak porzucicie swe transzeje pełne martwych kolegów, to da wam cukierka, plaster na dusze i dwa lata zapasu na rozliczenia między wami, Bo pytania padną -  kto bohater, a kto łotr.   Szczerość Ameryki.   A potem oni znowu przyjdą i wejdą już twardo w miękkie tkanki.   Logika historii.      
    • @KOBIETA To takie wołanie do kogoś nieobecnego, próba zamienić jego brak w obecność choćby w wyobraźni. Każda zwrotka mówi to samo innymi obrazami: chcę, żebyś był w moim życiu, choć wiem, że cię nie ma. Poetycko  miękkie, czyste. Emocjonalnie - uczciwe, niesione tęsknotą jak liść wiatrem.
    • @Simon Tracy Ten wiersz jest jak to przejmujący krzyk rozpaczy i osamotnienia. Ma w sobie autentyczny ból, który przekłada się na mocne obrazy. Kontrast między "ludzkimi" marzeniami a twoim pragnieniem ciszy działa mocno - pokazujesz siebie jako kogoś fundamentalnie innego. Kończysz całkowitą rezygnacją i obrazem wiecznego potępienia - to zabrzmiało groźnie.
    • @Marek.zak1     były nadużycia ludzi władzy. ale nie było złodziejstwa. PZPR trzymała za mordę wszystkie organa państwa , łącznie z SB.     doszliśmy do wspólnych wniosków.   komunizm to pierdolona bestia bez przyszlości.   dobrze, że upadł !!!!     za Twoją książkę dziękuję. czytałem kiedyś recenzję. były pozytywne.   widzę ją na Allegro i jeszcze dzisiaj zamówię.   pozdrawiam :)    
    • @Berenika97 Bereniko, trafiłaś mnie tym wierszem. Prawda, jest mnóstwo myśli  niepoubieranych w słowa, nierozgarniętych, nieskończonych. Nie wiadomo gdzie one leżakują i czy dojdą do siebie. Bez imion, półżywe, albo i mniej.  Nie przyszło mi do do głowy, żeby o tym napisać, a Tobie wyszło całkiem zgrabnie.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...