Nierazem

[Lidia Maria Concertina]

Jesteś kaligrafią, drobnym maczkiem pisaną w oknach mojego świata
Na szronie szyb - upłakanych ciepłym deszczem

Czerwcowe świty w brzoskwiniowych pokojach
I znak pokoju - czy coś znaczy przekazany błogością? 
... wypowiadamy sobie wojnę. 
Strzelasz we mnie hortensjami i białym kwiatem pomarańczy

A świat, znużony, podnosi ciężki łeb znad whisky
"Niestrzeżony ogród, pozwalacie sobie, co...?" 
I pyta, dlaczego jeszcze nie byliśmy w domu... 
Ależ byliśmy! 
W niczyim. Nieswoim. 
Gdzie chropowaty klucz otwiera kolejne "od nowa" 
Karteczka "zaraz wracam" - na każdym stuleciu
I wciąż nas nie ma. 

Trenuję godzinami wyraźny kontur szminki
I kocham ten świat - milczącymi ustami. 
Zaciskam je na ... tobie. 
Ach, wyjdź! Z tego niepokoju - wyjdź już wreszcie! 
Zaparkowałeś samochód gdzieś między konwaliami... 
Błąd. 

Szeptem odganiam chwasty. 

 

Po całym dniu skrywam się w gawrze oceanu

Leżę na dnie
A ty? 
Ty połóż się obok. 
Są raczej małe szanse, że mnie tu znajdziesz ... 

Edytowane 5 Kwietnia 2021 przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Newet nie zdajesz sobie sprwy, jak niektórymi fragmentami tego tekstu trafiłaś we mnie...

 

Pozdrawiam

[Lidia Maria Concertina]

@Sylwester_Lasota A to cieszy bardzo :) Pozdrawiam!