Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tak - jest mi z tobą cudownie

tak - jestem ci za to wdzięczny

tak wdzięczny że młynek do kawy

znów wprawiam w obrót szaleńczy

 

i nie - wcale kawy nie lubię

tylko zasnąć się boję - dlaczego?

bo kiedyś przyśnić się może

że da się mieć kogoś lepszego

Opublikowano

@Gosława Bo powinno nie być potrzeby, by takie pytania zadawać. Tak samo jak "czy mnie kochasz". Zawsze wychodzę z założenia, że ktoś kocha mnie dokładnie na tyle, na ile ja czuję się kochany.

Opublikowano

@Gosława Wyszło mi to chyba bardzo ironicznie, ale chodziło o realny strach przed myślą, że trwamy w związku, co do którego wmawiamy sobie, że jest odpowiedni i wystarczający. Strach przed tym, że nasza "druga połówka" jest tą "drugą połówką" tylko dlatego, bo usilnie chcemy ją tak widzieć. Ale fakt, jak tak teraz myślę, za dużo ironii jednak w tym wierszu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i dziękuję bardzo, taki właśnie w swojej wymowie miał być. Niemniej odnoszę wrażenie, że forma, w jakiej zagadnienie zostało podane, może sugerować, że to ironia - i to taka gorzka i z grubej rury.

 

No i teraz gadasz z sensem! A nie jakieś "Idź, droga wolna" :P Bo czyż nie jest tak, że jak kończą się żarty, to już nikomu coś takiego przez gardło nie przechodzi? ;>

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moim zdaniem ta wersja jest lepsza ;D

 

To dobrze. Trochę mi lepiej teraz z moim wierszem ;)

Opublikowano

@error_erros Lepsze jest wrogiem dobrego. Ale jak już wiesz nie tylko ze snów, ze może być ktoś lepszy, to idź w cholerę :) 

Ciekawy punkt widzenia peela, który sprowokowany (niebezpiecznymi) pytaniami sam, wewnętrznie, ucieka nerwowo od odpowiedzi. Podoba mi się dyskusja pod tym wierszem, głosy z życia wzięte. 

 

Opublikowano

@GrumpyElf W tym wypadku niebezpieczeństwo związane z "lepszym" polega na tym, że ono może być...lepsze :P

@blue27 Wciąż istnieją ludzie, którzy potrzebują, wiesz, króliczka do gonienia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...