Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ściana krwionośna

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

teraz już tylko o zimne mury
możesz mnie sobie wybijać z głowy
pod paznokciami pył z krwią wymieszać
zdarty ze skóry mej betonowej

architektury zmarzniętych tętnic
ciasno splecionej szkarłatnym bluszczem
już nie naruszy fałszywe ciepło
nic w nią nie włożysz i nic nie uszczkniesz

być może kiedyś w ciszy pokoi
z wnętrza mojego usłyszysz jak tętnię
za echem zdradliwym dotrzesz do ściany
w której dla ciebie drzwi są zamknięte

 

 

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@emwoo Ojej, dziękuję! A ja go wstawiłem dopiero teraz, bo wydawało mi się, że z najlepszych już się wypstrykałem ;D

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Marek.zak1 Dopóki przedstawiam czystą emocję, niepoprzedzoną przyczyną, czytelnik ma większe pole manewru w zidentyfikowaniu się z tą emocją.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No przecież nie byłbym sobą, gdybym wszystkiego co do jednej sylaby upilnował ;D Dzięki, Kocie!

Luzuj, nigdzie sobie nie zapisuję, pod którym wierszem się meldujesz, a pod którym nie ;D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mitylene
      Transcendentny Bóg

      Przez Mitylene · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński jestem przyzwyczajona ze czesto na portalach ludzie zwracają się do siebie po imieniu :)
    • Łukasz Jasiński
      Lubię drzewa

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Mitylene   Piechota   Nie noszą lampasów lecz szary ich strój Nie noszą ni srebra ni złota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota   Idą a w słońcu kołysze się stal Dziewczęta zerkają zza płota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój Nie grają im surmy nie huczy im róg A śmierć im pod stopy się miota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój Piechota ta szara piechota Idą a w słońcu kołysze się stal Dziewczęta zerkają zza płota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota A oczy ich dumnie utkwione są w dal Piechota ta szara piechota   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój   Maszerują chłopcy maszerują Karabiny błyszczą szary strój A przed nimi drzewa salutują Bo za naszą Polskę idą w bój   Piotr Szczepanik    @Mitylene   A wie pani, iż jako były pracownik Archiwum Akt Nowych miałem szkolenie z Obrony Cywilnej, natomiast: Obrona Cywilna to nic innego jak Cywilne Wojsko i z własnego mieszkania zrobiłem Kwaterę Wojskową, jestem również pułkownikiem Tajnego Ruchu Oporu - nawiązuje on do tradycji Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego i Brygady Świętokrzyskiej - w Polsce są tylko dwie organizacje wojskowe nie podlegające Sztabowi Generalnemu Wojska Polskiego na Rakowieckiej w Warszawie - to Roty Niepodległości Roberta Bąkiewicza i mój Tajny Ruch Oporu, gdyby pani zechciała znaleźć mój wiersz pod tytułem - "Tajny Ruch Oporu" - znajdzie pani tutaj: wiersz, zdjęcie i komentarze.   Łukasz Jasiński 
    • MIROSŁAW C.
      weź mnie

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Roma Majstersztyk. Pozdrawiam. 
    • MIROSŁAW C.
      coś o ciałach niebieskich

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      słońce  leniwe przesuwa się nad parkiem od korony do korony  smarując kolejno  drzewa miodem aż sny nabrzmiałe zakręcone w słojach złocą żywicą  konary    a księżyc  niebożę  w niedzielne popołudnie  o strukturze  papieru śniadaniowego przetłuszczony nudą zlizuje smog z nieba  do białej kości i pyta   gdzie są te gwiazdy    
    • _M_arianna_
      Wieczór z gwarkiem

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Lżyły baby wdowę w Sztumie, że tak skrycie działać umie. Nikt nie chodzi, głos dochodzi. Gwarka mam - odrzekła dumnie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...