Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stojąc w uchylonych drzwiach


befana_di_campi

Rekomendowane odpowiedzi

Jak ciemno w moim pokoju, a biały
papier słyszy twoje myśli, że ty wcale
nie zamierzasz z nim pozostać.
Lecz wąskim duktem zbiegający ogród
podobny kobiecie, która zbiera jabłka
przypomina natrętnie, iż znów
będziemy musieli się spotykać
tą, z głębi serca, dojmującą troską

26.03.2021

Edytowane przez befana_di_campi (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"Stojąc w uchylonych drzwiach".. bardzo poetycki kawałeczek.

Dostrzegam stojącą w drzwiach kobietę, która marzy, może 'ściąga' telepatycznie osobę,

żeby nie pozostała li tylko w zapisanych wersach.

Końcowa.. dojmująca..  troska intryguje. Gdyby coś nie tak, sorry.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nata_Kruk Ta "osoba" żyje. Ale już w innej Rzeczywistości. Wszak, cytując św. Piotra z jego Pierwszego Listu, że "życie zmienia się, ale nie kończy", to troski peelki są tożsame z kłoporami Tego z Równoległego Świata. Oraz odwrotnie :)

 

Bardzo serdecznie :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 lata później...

A nie lepiej tak:

 

"Jak ciemno w moim pokoju, a biały

papier słyszy twoje myśli - ty wcale

nie zamierzasz z nim pozostać.

 

A wąskim duktem zbiegający ogród:

podobny kobiecie, która zbiera jabłka -

przypomina natrętnie - znów

 

będziemy musieli zrobić spotkanie 

w głębokim sercu z dojmującą troską -

tą..."

 

Łukasz Jasiński 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...