Bohater

[FilipD]

Wrą mi uroki bohaterów. 

Przepięknych twarzy co plują na brzydotę. 

Nie bije od nas cząstka krytyki, 

Wszystko jest tak, bo tak już jest. 

 

Nawet jak biją w sklepienie orkany, 

A bohater Twój powie- "Jest źle", 

Co masz robić, skoro jest tak jak jest?

Trzeba nam przemyśleć biegi, 

lecz prawda jest bardzo szczupła, 

wciśnięta w szczeliny, 

okaże się strutą kością. 

 

Co jeśli żyjemy ciągle w cieniu sali,

którą rozjaśnia ekran posągowy?

Gdy wyjdziemy w naturalne światła, 

zostanie pogarda sum i chęć życia w tych salach. 

Bo czasami źle, że istnieje prawda, 

boli bardziej, niż przepiękne kłamstwa. 

 

Może stanąć twardo trzeba? 

Mimo brzydoty tych prawd? 

Pokochać zgniłe owoce? 

Miłość płytką żłobić żarem? 

Kochać sady co popiołem? 

Zanegować wszelki posąg, 

teraz wszystko niech jest jasne. 

 

Z sali wyjdź na bramy wyżyn, 

bez nizinnych, smutnych przysłów.