Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Energetyk

Gość

Przez Gość
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

wystarczy puszka aby się ocknął
drzemiący we mnie zwierz imprezowy
nie widać po mnie lecz bawię się świetnie
dajcie mi chwilę i będę gotowy

ekstrakt z radości i chęci życia
niesmaczny więc biorę go na dwa łyki
od razu lepiej - super zabawa
za stołem siedzę najszybciej ze wszystkich

 

 

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@GrumpyElf W tym wierszu zawarty jest cały mój spektakularny imprezowy temperament i zapewniam Cię, że stary niedźwiedź mocno śpi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Energetyków czy imprez? ;>

 

Dziękóweczka i pozdrawiam również!

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Gosława A ja nigdy chyba nie pojmę idei tańca. Przez wzgląd na moje możliwości taneczne, gdy już jakimś cudem do niego dochodzi, czuję, że sam siebie upokarzam.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Gosława Nie żartuję. Nienawidzę tańczyć. Kiedy ktoś próbuje wywrzeć na mnie presję, jestem gotów się o to pokłócić.

Kiedyś napisałem wierszyk o moim tańcu, jak uda mi się go odnaleźć, to go tutaj wkleję xD

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Gosława Mam xD

 

 

coś jakby samba
trochę kankana
lecz głównie dzikie
pląsy szamana

 

deszcz wywołałem
cofnąłem choroby
wymodliłem urodzaj
i rozpłód trzody

 

państwo młodzi
to zbyt wiele
nie umiem tańczyć
kończcie wesele

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jest w tym pewna ironia losu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@zyzy52 Bywa. Korzystaj, bo rzadko

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gryka
      Jak przywrócić cię do życia?

      Przez Gryka · Opublikowano

      W twych pustych oczach nie widzę blasku Który w ciemną noc rozświetlał mi świat Niczym gwiazdy starannie ułożone na niebie A najjaśniejsza konstelacja składała się z nas   Z twego ognia zostały popioły Rozwiewane na wietrze przypominają śnieg Mroźna biel pogrzebała w tobie lato W którym z błogą radością dzieliliśmy czas   Jak przemówić do rozsądku? Gdy ty nie słyszysz już nic Jak pokazać piękno świata? Gdy ty nie widzisz już nic Jak przywrócić cię do życia? Gdy nie zostało już z ciebie nic   Desperacko krzyczę „Kocham cię!” Lecz ty nie słyszysz już nic Zabieram cię w miejsce pierwszego pocałunku Lecz ty nie widzisz już nic Już niedługo, po drugiej stronie, znów będziemy szczęśliwi Albowiem tutaj nie zostało nam już nic.
    • Alicja_Wysocka
      Moje Oczy

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      A może i dobrze. Wczoraj mi nie pasowała ta myśl, dzisiaj leży :)
    • Dekaos Dondi
      Tajemnica Świtu

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Twój ślad błądzi wciąż przy mnie. Kolejny już raz pytam niebo o sens. Jeśli możesz to proszę powiedz, gdzie naprawdę jesteś. Chyba nie wątpisz, że są chwile w których próbuję cię odnaleźć. Wiem, to przecież niewykonalne. Tak dosłownie. Gdzie twój świat. Skąd mam to wiedzieć. Wybacz. Ja tylko tak. Chyba mnie znasz na wylot. Czasem pytam za dużo a innym razem olewam co ważne, parodią sensu namiastek.   Tak bardzo chciałbym cię zrozumieć nie bacząc na to, czym obdarzył mnie los. Wcale nie gniewam się na ciebie. Nie potrafię nawet, lecz czasami trudno jak cholera, więc proszę powiedz, gdzie te twoje niebo, w zwątpieniu chwil. Wiem, że nie dźwigam więcej niż mogę unieść. Chcę wierzyć, że każdy ma swój ciężar, dopasowany do możliwości. Rozumiem to, ale czasami tak po prostu brakuje zwykłych ludzkich sił.   Póki co, zdarza się ciemność w środku dnia. Dlaczego każesz mi błądzić. Po omacku natrafiać na to, co rujnuje umysł niczym żelazna kula, ściany samotnego domu. Czy mam życie zostawić, uciec sobie stąd? Tylko dokąd, skoro nawet śmierć tego nie zapewnia. Tak się nie da. Zniknąć zupełnie. Tu i tam. Absolutnie.   Jeżeli mnie słyszysz, to musisz przyznać, że w tej kwestii nie miałem wolnej woli. Taka niestety prawda. Nie mogłem zdecydować przed swoim narodzeniem, czy chcę zaistnieć na tym świecie. Takim, a nie innym. A może jednak podjąłem decyzję w jakiś niepojęty sposób, tylko nie jest mi dane o tym pamiętać. Myślę czasami poprzez pryzmat cierniowych marzeń. W tej krainie mego snu, chcę uwierzyć, że wydarzy się cud.   A z drugiej strony widzę w zwierciadle nadziei cień, taki prawdziwy, że aż oczy bolą mnie. Czy bywa tak, że to co zasłania światło, jest ważniejsze od blasku, który może oślepić. Dręczą myśli te, czy to znowu nie sen. A jeśli nie? Czy ujrzę kiedyś świt poza zrozumieniem, lecz mimo wszystko pojmując gdzie jestem, dlaczego i jaki to ma sens? Nie tylko dla mojej świadomej tożsamości. Dla każdej. Jako myślącej odrobiny universum. Takiej małej jak punkt.    
    • Alicja_Wysocka
      „mi”

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Migrena Oj, dziękuję, a Aluś ma znowu chory komputer, a w tablecie piszę tak że 20 razy wolniej i w ogóle mnie nie słucha, koszmar! @Marek.zak1

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ech, no właśnie, że nie wiadomo, ale nie będę o tym myśleć, bo się boję :) Dziękuję, Marku.
    • Migrena
      Gdzie Gaśnie Dziecięcy Śmiech.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @lena2_   dzięki Lena. serdeczności :)  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...