Mamo...

[Arsis]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Źródło:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie mogę chodzić, nie mogę się ruszyć.

Spoglądam długo przez pękniętą szybę

zamkniętego okna.

I czekam, aż wstrząśnie mną znowu potworny ból,

i czekam, aż…

 

Zimny wiatr rozwiewa rdzawe liście,

śmiertelny pył.

 

Czuję, że ktoś za mną stoi.

Kto?

Kto kładzie mi z taką czułością dłoń

na ramieniu?

Kto tak czule szepcze mi do ucha?

A porusza się w takiej ciszy,

jak tylko może się poruszać anioł,

co spłynął właśnie z nieba.

 

Jawa to —

czy sen?

 

Czy to tylko dosięga mnie wiatr,

co wciska się przez pękniętą szybę,

pęknięty mur?

 

Falują pajęczyny,

wirują drobinki kurzu.

 

Całkowita cisza,

a w tej ciszy — nagłe skrzypnięcie podłogi.

To matka stanęła obok

z oczami pełnymi łez.

 

Mamo, czy widziałaś tego anioła?

Przed chwilą tu był…

Znowu spoglądam przez pękniętą szybę

zamkniętego okna.

 

Dlaczego wciąż płoną chmury,

a potem —

stają się czarne jak noc,

jak śmierć?

 

Dlaczego wszystko jest tak przerażająco puste?

 

(Włodzimierz Zastawniak)

 

Edytowane 22 Marca 2021 przez Arsis (wyświetl historię edycji)