Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest zima, śnieg i mleczny księżyc

Przedwiośnie - mówią poeci w swych wierszach

Pierwsza strofa o przebiśniegu będzie

Który tworzy rdzeń tego wiersza

 

Przebiśnieg zziębnięty ogrzało słonko

Zauroczyło się światem

Wiosna przyszła, ach to Ty - zielona Pani

Jak śpiewał pieśniarz  Marek - wraz z bratem

 

Ty wiosennego słuchasz koncertu

Tutaj stokrotki, fiołki i ważki

Budzą się do słońca, a jezioro Kałębie

Stało się domem dla stęsknionej czapli

 

Lato gorące, spiekota, żar z nieba

W cieniu usiadłam, ogrzewam swe członki

Zmrużyłam oczy, o lato nieśmiałe

Lato Ty, z tym sercem gorącym

 

Jesień już maznęła pędzlem liście

One skarbem się mienią złocistym

I migocą na wietrze jesieni barwami

Zwiewnie, deszczowo, porywiście

 

I nagle wśród pokazu

Zaszumiało zawrzało tak jak w piosence

Zrobiło się jak w raju- absolutnie biało

Pan oczyścił świat i wszystkie serca

 

Biała Pani zawładnęła światem

Mróz mrozi, ścina oddech gorący

Zima maluje zachwyt białymi pastelami

Ja piszę wiersze, pieści mnie słońce

 

Obudziłam się, przyśnił mi się całoroczny sen

Ku słońcu, moje serce zawoła

Ku słońcu moja dusza westchnie głośno

One zakręcą znowu światem dookoła.

Opublikowano

@Ewula W koło Macieju - zazieleniło... ach wiosna,
                  słońce wzruszyło - wody polały... już lato.

                  Jesień liściasta - u jubilera... nieznośna,

                  zima jak zawsze - w mig spopielona... śnieg zakop.
 

Pozdrawiam Ewciu w mojej "wiośnie" wczorajszej także nie zabrakło przebiśniegów.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Reniu ;) Cudowny, zjawiskowy opis ! Twoja niezwykła wrażliwość na piękno natury i ten archaiczny, muzyczny język sprawiają, że to jest poezja najwyższej próby. Po prostu......z szacunku chylę czoła :)
    • @Alicja_Wysocka Cudowna koncepcja! To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.
    • @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Cudna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • @huzarc   Wspaniała, trafna metafora! Połączenie poezji z cegłą - genialne ujęcie realizmu i odpowiedzialności.
    • @Alicja_Wysocka @Annna2 Dziękuję Wam za dobre słowo. :-) :-) @MigrenaMiło mi Cię gościć. Dziękuję, że jesteś uważny na szczegóły, które najwięcej mówią :-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...