Miasto uśpione w koszmarze

[Śniący]

To miasto

tonie w mroku czasów.

To miasto

krwawi z miliona ran.

Posoka

kapie z topora katów.

Wciąż słychać

ofiar jęk i płacz.

 

Te drzewa

widziały zbyt wiele.

A niebo

wylało wszystkie łzy.

W tej ciszy

wszystko się zawiera:

zaduma

strach, zamarły krzyk.

 

To wszystko

zamknięte jakby w bańce.

Wyrwane

jak jedna z książki stron.

Gdy zajrzysz

w zimnych kominów gardziel.

Zobaczysz

duszy najgłębszy mrok.

[Leszczym]

@Śniący gdzieś kiedyś przeczytałem o zbiorowym zespole stresu pourazowego...

[Gość]

@Śniący  dusze mienią się blaskiem nieba, ale i skrywają w sobie "najgłębszy mrok". Twój utwór zatrzymał i skłonił do gorzkiej, ale potrzebnej refleksji. Dziękuję o pozdrawiam :)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Doskonała puenta. Chyba nie dałoby się tego wiersza lepiej podsumować. Gratuluję.

[Śniący]

@error_erros Dziękuję bardzo ;)