Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Powoli, każdego dnia coś w nas umiera.
Następny dzień jest następnym przystankiem.
Można rzec, iż każdy oddech odbiera nam następny.
Jednak są ludzie, którzy umierają szybciej.
Żyjąc mniej intensywnie, widząc mniejszą paletę barw, oddychając dużo wolniej.
Jest w nich jednak taka siła, która skraca życie bardziej niż paczka papierosów.
Starość w nich poplątała się z młodością.
Jak się ta siła nazywa ?
Emocje.


-Więc jak to z Panem jest?
- Można mówić do mnie po imieniu.
-Nie zwykłem zwracać się w takich sytuacjach do pacjentów po imieniu.
- A ja nie jestem przyzwyczajony by ktoś dwa razy starszy ode mnie mówił do mnie per pan.
-Dobrze, ale chcę żebyś wiedział, że twój wiek nie ma tu nic do rzeczy.
-Ma. Nieważne, więc jak brzmiało pytanie?
-Czemu do mnie przyszedłeś?
-Bo nie miałem do kogo.
-A może nie próbowałeś.
-Owszem, próbowałem. Nie widziałem jednak najmniejszego sensu w takich próbach. Ja się nie chce użalać nad sobą. Pan i tak codziennie słucha takich historii. Moja pana nie wzruszy.
-Nie chcesz żeby ktokolwiek się martwił tobą?
-Nie. Nie wiem.
-A o co konkretnie chodzi?




Powoli, mów powoli
Szept słychać nawet w oddali
Na głośne dźwięki
My ludzie jesteśmy za mali




-Skoro dziś nie masz ochoty rozmawiać, to umówmy się na inny termin.
-Nie. Przepraszam, że zawracałem panu głowę..
-Nic mi nie zawracałeś, jak już wcześniej wspomniałeś to moja praca. Wizytówkę?
-Nie.
-Czyli nic mi nie powiedziałeś i już nie zamierzasz?
-Do widzenia.


Ludzie żądają jasnych wypowiedzi.
Chcą słuchać do tego czasu , do którego potrafią zrozumieć.
Dlatego niektórzy są pogarbieni bo przytłacza ich jasność logiki.


-Byłem u lekarza. Dla ciebie.
-Powiedział ci coś?
-Nie, bo ja mu nic nie powiedziałem.
-Więc jak to dla mnie?
-Gdybym szedł tam dla siebie to bym z nim rozmawiał.
-Nie mówiłam ci, że masz iść po wpis w książeczkę. To miała być pomoc.
-Tylko ty mi możesz pomóc.
-Już nie.




Pada na kolana człowiek
Ostatnimi siły człowieka całuje
A nie da się bólu wyleczyć płaczem
Gdy człowiek człowieka nie czuje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • -Mistrzu, starszy bogaty, czy dorodny biedak? -Pieniądz nie dodaje sił i nie ujmuje lat, a tajemnice kuchni zna każda niewiasta, że bez jaj i słodyczy nie zrobi się ciasta.   Inspiracja: R. Baker: Wojny plemników.  
    • @[email protected] byłem wczoraj wieczorem. I nawet z biskupem uścisk dłoni.... Dzięki. Cześć.
    • @Jacek_Suchowicz Oczywiście masz dużo racji w tym co napisałeś, ale gdy wszyscy będziemy tacy sami i tak samo tworzący i odbierający poezję to mnie już samo to się nie podoba. Marek Żak napisał że jak zacznie czytać i wiersz jest źle zrymowany to dalej go nie czyta ja mam to samo co Marek ale z treścią bo najpierw emocje a potem zasady inaczej to dla mnie nie ma sensu, ale zgadzam się z tym że piękna proza jest poezją a chłopi Reymonta arcydziełem do którego wielokrotnie wracam. Nie tylko do książki ale i do filmów, choć w najnowszej wersji pomimo całej plastyczności utworu podkład muzyczny psuje mi odbiór bo jeśli byśmy mówili o kresach to jak najbardziej muzyka Ukraińska jest ok ale w tym przypadku gdy mówimy o wsi położonej pomiędzy Łodzią a Żyrardowem powinni twórcy czerpać inspirację z muzyki z tego regionu. Czy te wtrącenie jest na miejscu? pośrednio łączy się z emocjami na pewno muzyka ukraińska łapie ludzi za serce jest śpiewna jak cały ten naród ale w tym miejscu moje emocje jej nie trawią pomimo wpisania jej w poprawność kanonu pieśni ukraińskiej.
    • @Somalija co to znajomość wirtualna, ma każdy swoje życie:) 
    • @Berenika97 ten wiersz to szept który się pamięta, choć nie wiadomo skąd. przepięknie utkana cisza między wersami. gęste, senne, aż chce się czytać powoli, jakby każde słowo było śladem po czymś dawno utraconym.   przepraszam za tę "ciszę" co się do mnie przyplątała.   świetne poezjowanie Bereniko.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...