Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do ogrodu myśli mych Cię  zapraszam... 

 

Fyrteczka skromna mała z drewna sosnowego wyrzeźbiona wzrokownana , jeszce lasem pachnąca , przez nią na wprost , tam do altanki , tej w stylu romańskim , rozgość się , ja herbatę naparze , na Kota ; uwagi nie zwracaj , On  widmem tylko  , cieniem mych smutków i cierpień  , czasem tu przychodzi , karmie go , od tak.

 

W moim ogrodzie myśli , zawsze panuje Pani Wiosna , delikatna istotka , wrażliwa na piękno natury. Umiłowała sobie te miejsce , dzięki niej jest tak cudownie , Czuć od niej aromat wanilii z nutką mięty o tam na prawo , widzi Babcia tam róży kwiat , paczek mały , za lat kilka może z niej krzew cały wyrośnie ,kwiat tego nie sadziłem , trochę się go lękam , nie znam go zbyt dobrze , jest zamknięty w kloszu , dla bezpieczeństwa ogółu.

   W fontannie pluskają ptaszęta , skrzydła mają rozwinięte , są gotowe , Och , pamiętam wiek miniony , jak z jaj się wykluwały , małe takie liche stworzenia takie dziwne , a teraz z dumą odnoszące do świata , ze swej dziwności.   Chodź Babciu , pójdźmy dalej , Tu stoi nasz przyrody pomnik , Drzewo Rozterek  dębowe , dotychczas przychodziłem tu by ksiazecke pocytac , po głowic się po troić , nad sprawami nie mogących zwłoki.  Hamak wisi , by zregenerować siły swe.   

   I na dzień jutrzejszy , być gotowym. Pod jego konarami , krasnale , biesiadę urządziły , tu okiennice mają , Patrz patrz babciu jeden się wychylił , chce się przywitać {O ... jakże nie spodziewana wizyta!- (mówi wychodzący z swojej norki , ubrany w fartuszek na szeleczkach , z nabrzmiałym noskiem i wielkimi wąsami )}

 

Musimy iść dalej .. Babciu musimy.

 

Na wprost aleja chaotycznej Polany , Rośliny tu rządzą się własnymi prawami , chwastów tu pełno , gromada Nie mogę ich wyrywać, to cześć mnie , muszę ją zaakceptować.

 

Tu Jest Stawik Mały , skrzek żabich Mam , łódecki z kory sososneki , mój kącik , Medytacji Wizualnej ,

 

Tejże , tejże , złaź z tego drzewa , przepraszam Cie Babciu za tą małpiatke , bywa niesforna , i zgryzotliwa , dużo w życiu przeszła , z cyrku ją zabrałem. Zmierzcha -Wróćmy już altany herbata wystygła , zrobie czekoladę ,na pale w piecu , noce tu są bardzo mroźne , ale przepiękne , sama się Babciu miła przekonasz , -Proszę tu czekolada tam kocyk , by zimno babci nie było. Już piecyk grzeje , chrustu wrzuciłem , drzwiczki przykryłem , altana lata swoje ma , drewniane kreacje dodają ciepła , a niebieskie zasłony komponują cie w Całość Już czas , Babciu , Idźmy na dwór , coś Babci pokaże , Wtem ujrzałem widok , widok nie z tego świata.

 

Zrozumiałem

 

Zorza , otuliły ogród mych myśli , dały nadzieje   

 

 

                         MNA'b      

 

??☀️❄️????????

Opublikowano

zgadza się, dużo za dużo, a przecież przeglądarka pewnie 'wali' na czerwono - trzeba poprawiać.

Zerknąłem tylko na pierwszych kilka i ostatnie zdanie. Po "Zorza" nie powinno być przecinka,

poza tym "zorza otuliły" - nie sądzisz, że coś tu nie tak?

Pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Dziękuje Wielmożnym Panom za bardzo konsekwentną i utwierdzającą Was mili Państwo w swojej dogłębniej racji.

 

 

Chociaż nie popieram tak kolokwialnego , lepkiego  języka  z ust Poety  

 

Bo Jak słusznie wiadomo , Poeta jest istotą wrażliwą i w moim mniemaniu jak i odczuciu sądzę że słowo  użyte Przez Pana Jana ,,WALI" jest nie na miejscu.

 

Doceniam krytykę  choć jej się boje , jak woda ognia.

 

Zacytuje Moją złotą myśl , 

Z góry pragnę zaznaczyć iż jest to truizm natomiast warty zapamiętania. 

 

Zaiste  ,, Krytykę ustala krytyk nie osoba krytykowana " 

 

 

Pani/Panie Antonine , słowa które Pan/Pani wymienił/a zostały użyte przez moją osobę celowo. Jestem ,,staromodny" , preferuje słowa , uznane dziś za archaizmy ,  nie są to ,,literówki".

 

Na temat mojej skrajności , według Pana/Pani powtarzalności , mogę rzec tylko jedno

, mam słabość do szczegółowych opisów .

 

Panie Janie , 

 

,,"zorza otuliły" - nie sądzisz, że coś tu nie tak?" 

 , nie uważam że ,, jest coś nie tak " , domniemam żem sformułował zdanie  końcowe poprawnie.

 

Skoro Pan zerknął tylko na kilka zdań w Moim utworze , To co  Pan może o nim wiedzieć

,Pana możność sugerowania błędu w końcowym zdaniu mi nie ma racji bytu w tym momencie.

Równo Pragnę zaznaczyć że Jestem osobą która wielbi znaki interpunkcyjne , uważam że niosą za sobą przekaz emocji Autora do Czytelnika ( Odbiorcy ). Nie przepadam za ,,zlewającym" się utworem. 

 

Racje Pan ma mówiąc że w tym wierszu , przecinków, jest zbyt dużo tzn. Nadmierna ilość.

 

 

 

                 Śle serdeczne pozdrowienia. :)

 

 

 

   Z poważnieniem 

          Miłosz

 

 

 

Edytowane przez MeeWoosh
Brak Tekstu (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@MeeWoosh

Ok, Panie Poeto "staromodny" - zrazu uczyń mi tę łaskawość i pozwól, iż przyjrzę się Twoim zapiskom bardziej starannie. Upraszam jeno Waszeci, aby z gruntu o złych intencjach moich nie przesądzał i żadnej złości do mnie nie miał, jako że sam owej oceny się doprosił.
Albowiem wcale tak nie jest, „że kto się o Radziwiłła otrze, ten sobie wytarty kubrak zaraz ozłoci”

Na początek wrzuć Waść sobie tekst ów wspaniały choćby do Worda. Co ja gadam,

 

wystarczy Firefox, czy inna przeglądarka, która tu, na tym zielonym stepie wszystko co?

 

Tak właśnie - wywali na czerwono, jak zad tatarskiej klaczy.

 

I cóż tam obaczysz?

 

Fyrteczka , wzrokownana , jeszce,  paczek mały, ksiazecke pocytac, łódecki, sososneki,

 

 

"małpiatke,  zgryzotliwa, zrobie"  - daruję, bo to jeno chochliki,

niemniej warto o nie zadbać, następnym razem. Również śląc pozdrowienia ;)

 

Cóż więcej,

tekst napisany niechlujnie, przecinki stawiane bez sensu - gdzie bądź, nierzadko wbrew wszelkim zasadom interpunkcji. Po nich albo brak spacji, albo wręcz przeciwnie - spacja przesunięta za daleko. Pójdźmy dalej ;)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po źle postawionym przecinku z niewiadomych dla czytającego powodu jeszcze wielka litera - o śmiesznej inwersji tylko delikatnie wspomnę, bo uzasadnienia jej użycia żadnego. Ze staromodną "mową" nie ma bowiem nic wspólnego, biorąc pod uwagę resztę tekstu.

Błędy typu:

 

Powinno być "to" miejsce. Niedopisane "u".

 

 

Tu brak "się", tam brak "do" powoduje, że zdanie jest po prostu bez sensu. Co prawda słyszałem już na tym portalu, że zaimek zwrotny "się" nie zawsze jest potrzebny. Być może. Nie usłyszałem jednak, ani nie zobaczyłem przekonującego uzasadnienia tej herezji :)

Ale nie upieram się (i to jest właśnie tego przykład, że można) i nawet zgodzę z  twierdzeniem o braku zaimka "się", pod warunkiem, że będzie to miało pełne uzasadnienie w logice zapisanego zdania.

U Ciebie spójnik "się" jest w domyśle - bo zapisu brak, ale nie na tym przecież polega logika zdania, aby czytając trzeba było rozszyfrowywać niedopisanie/przeoczone/zaniechane wyrażenia przez Autora.

Pozdrawiam.

PS

Zorza -  l. pojedyncza

Zorze -  l. mnoga

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I co, że kawa?… tak, o osiemnastej… wypiję ją do cebuli… tak, cebuli smażonej z koncentratem pomidorowym. Będę syta, będę wreszcie rozpieszczona po całym tym dniu, który mnie swoimi mackami dotykał, skubał i energiami moimi chciał żonglować. Próbował mnie przekupić paskudną kawą rozpuszczalną do której dołożył cukier, jakiego nie zamawiałam. Potem była zupa dyniowa… czy raczej krem marchwiowy z octem. A te oczekiwania względem, bezwzględne jednak, oczekiwania wobec ciała... mojego ciała… mojego.   Ciało się nie godzi, zakłada pancerze, sztywnieje, składa się przecież z wody, która lubi się układać w piękne wzory, dajmy na to kompozycje sprawdzone, klasyczne śnieżynki… nie interesują go bełkotliwe nuty, ani przypadkowe słowa. Trzy metry ode mnie, ukraiński młody człowiek buduje swoją biografię uchodźcy, wtóruje mu drugi, podobny. Śmieją się w swoim języku, na dwa języki się śmieją, spierają te swoje dwa języki, wystawiają je, te mielące bez ustanku ozory rozpuszczają i ładują to w eter, w mój umysł… mój umysł... Moje ciało nie reflektuje na to, nie reflektuje też na angielską smęciznę, która do tego w tle, raz się zwija, raz rozwija. Moje ciało, co na gardle mu utknął krem marchwiowy i napój kawopodobny.   Nie jest łatwo być ciałem w dyskomforcie. O tak, jestem ciałem, nie zawiesiłam się w samym tylko umyśle. Mam nogi, mam ręce i mam też myśl o cebuli i świeżo mielonej kawie. Myśl anty anty, bo teraz anty grawitacyjna jest moja myśl, spieszy się do domu, a tu ją na koniec katują sytuacją politycznie – społeczną, gospodarczą nawet. Myśl moją, która w ciało wchodzi, która ciałem steruje, która jest teraz wodą wzburzoną, spienioną, zmęczoną… dziś zmęczoną tak bardzo... bardzo zmęczoną.   Wreszcie moja myśl, zakrywa się kocem wieczornym, zakrywa tym kocem też ciało… naraz jestem daleko, daleko od donośnych uchodźców, co obok nadal dyskutują swoim alfabetem pokrętnym, daleko od nut przerzuconych na drugą stronę, zawieszonych na suficie, na głośniku, nut równie bezbarwnych, kolejnych bezbarwnych nut, jak piosenka w którą się układają, razem z wokalem rozwleczonym niebotycznie... niczym sweter szerszym niż dłuższym, odsłaniającym pępek… a we mnie jest cebula, obietnica cebuli i druga obietnica, ta do jej popicia. Obie zerkają na zegarek. Jest piątek, na zegarku jest za pięć sobota. Ciało wie, ciało pamięta, że mu umysł obiecał osiemnastą, więc przestaje słyszeć wszystko inne, przestaje się w tym męczyć, pamięta i czeka. To się nazywa zaufanie.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Nata_Kruk Miło mi Nato! Po przeczytaniu wielu wierszy i prozy na ten temat, odwiedzam czasami esensja.pl, zadumałem się na ten listopadowy dzień i tak wyszło. :))))
    • @Berenika97 @Nata_Kruk  ...nie jest tak źle, to tylko nostalgia za tym co było. Dziękuję za czytanie :)  
    • Ładnie, ładnie, trochę przypomina mi środkami stylistycznymi "Białą magię" K.K. Baczyńskiego,  którą zresztą bardzo lubię. A u Ciebie jest nawet bardziej fizycznie - dla mnie to zaleta ;)    Pozdrawiam :)   Deo
    • @hania kluseczka dokładnie tak jak piszesz. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...