Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Policzek przy policzku

Gabrys
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gabrys

Gabrys

Opublikowano
Opublikowano

Policzek przy policzku

 
tydzień temu
w Kieleckim
doliczono się dziewięciu skowronków

Wiosna panie sierżancie
był taki film
w moim ogrodzie
na gałęziach
ptaki tak się rozśpiewały
że ho ho
no i te koty
idzie marzec
to ich pora

ino patrzeć
że pąki puszczą kwiaty
sady zakwitną
lilaki cudownie będą pachnieć

rzepaki żółte dywany swoje rozścielą
dmuchawce w niebo polecą

( dmuchawce latawce wiatr)
a ty w moich ramionach
policzek przy policzku
tak
zechcę tego
 
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Naj
      Niewidzialna

      Przez Naj · Opublikowano

      @E.T. znam to uczucie. Najważniejsze - zauważyć, a moze raczej przyznac sie przed sama soba, że tak jest, nastepnie zacząć być widzialną dla siebie...  piękny wiersz Pozdrawiam Marta
    • Stefaniak
      Mała galktyka miłości

      Przez Stefaniak · Opublikowano

      Chciałbym z tobą uciec Na drugą stronę księżyca Tą ciemną,nie poznaną Byłaby dla nas Jak ta ziemia.
    • Stracony
      Twe oczy

      Przez Stracony · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Celne określenie strzału Amora.Czy namiętność przerodzi się w miłość ? O to jest odwieczne pytanie. Ładnie piszesz.Pozdrawiam
    • Lidia Maria Concertina
      Było sobie życie

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Śnił mi się czarny żyrandol I wszyscy - zachwyceni Co dzień ich to zachwyca, że niebo dotyka ziemi W Wenecji - woda jak kryształ W Padwie się dzieje podobnie Bez samotności się dzieje - wciąż tylko niedogodnie Za dużo na ziemi ludzi Szukają hubki, krzesiwa czy choćby jakiejś miłości - co wyda się ''całkiem prawdziwa'' Dlaczego więc się zabił - ten słynny kucharz, co miał ponoć wszystko?  Dlaczego to także zrobiła - słynna torebek stylistka? Skoro pieniędzy i fleszy było pod dostatkiem, żony, mężowie i dzieci, był i kabriolet w kratkę Specjalnie zamówiony - na n-te urodziny.  Dlaczego to (też) ich zabiło?!  Bóg (jeśli jest) zna przyczynę Ciemne witryny księgarni, pustka jak z miasta gnomów O tym, że świat się boi - przecież nie powie nikomu! Nigdy by się nie przyznał, nigdy - skapitulował, choć to, co sobą wykarmia - jak hydra odcina głowy   Czyniąc nieroztropności, grzesząc i cudzołożąc i zabijając ''na amen''  ... Matka każdego mordercy - ma jego portret w ramie A czasem tak się układa: "Poznałam Pański samochód, poznałam Pana po głosie i po kolorze włosów! Tak, dobry Panie Boże, wśród miejskiej dżungli kłosów ..."  A Bóg mi odrzekł na to: "I na co tyle wydatków - akcje są dzisiaj spadkowe!  Lepiej za pewne kwestie - dać sobie uciąć głowę."  Zbyt wiele jest takich przypadków, gdzie jeden się cieszy bułką - świeżo wyjętą z śmietnika A drugi, ''opłacany,'' ze swoją świtą przemyka - po hollywoodzkich bulwarach i po trattoriach w Bergamo - od wieków to się ''kręci'' - zawsze dokładnie tak samo Stoję nad własną trumną,  Patrzę: ot, pusty nagrobek.  Swą czaszkę trzymając w dłoni,  pytam:  ''mi się tu nawet podoba, a jak podoba się tobie ...?''     
    • Lidia Maria Concertina
      Szczęściara

      Przez Lidia Maria Concertina · Opublikowano

      Bóg dał mi dość długo pożyć bez konieczności przyjmowania świata do wiadomości.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...