Parujące wspomnienie

[Patryk_Nikodem]

Paznokciem skrobiąc stół
wrzątkiem zalałem herbatę
liście zapachniały
parując aromatycznie

odeszłaś zeszłej zimy
porcelanę stłukłem z łatwością
a zapominanie jest stopniowe

w okno pukając palcem
rozgrzewam wnętrza
esencję wypijam powoli
sącze porannym zapomnieniem

nie zaglądam już
w błyszczący sekret spojrzenia

[Jay Jay Kapuściński]

nawet zgrabnie wyszło,

'Paznokciem skrobiąc stół
wrzątkiem zalałem herbatę
liście zapachniały
parując aromatycznie

w okno pukając palcem
rozgrzewam wnętrza
esencję wypijam powoli
sącze porannym zapomnieniem'

wg mnie te fragmenty są najlepsze, nadają kształt dla ogółu, reszta też całkiem całkiem, tylko hmm... Tym wrzątkiem bym zalał coś innego, bo herbata... Tak trochę nie po poetycku

+, pozdrawiam

[patrycha]

Świetne!
Jestem w podobnej sytuacji jak podmiot liryczny więc może dlatego tak mocno 'czuję' ten wiersz.
Bardzo mi się podoba, zwłaszcza:
"w okno pukając palcem
rozgrzewam wnętrza
esencję wypijam powoli
sącze porannym zapomnieniem"
Ewidentnie widać, że nacechowany emocjami jestes w stanie oddać siebie w słowach.
Gratuluję :)

Pozdrawiam cieplutko