Drabble↔Masło <*> Świat Ciszy <*> Pierwszy

[Dekaos Dondi]

Masło

 

Mówią na mnie: głupek. Nie gniewam się. Niech sobie gadają.

Mam przyjaciela, na którego mogę liczyć.

Często powtarza:

 

''Jestem szczęśliwy jak mogę komuś pomóc.

Przez to w życiu idzie mi jak po maśle''.

 

Bardzo mnie cieszy jego szczęście. Czuję się wtedy mniej głupi.

Dzwoni do mnie. Wyczuwam w jego głosie: smutek i zmartwienie.

Zapraszam go do siebie.

 

Część podłogi smaruję żółtym tłuszczem.

Gdy przychodzi, to się przewraca, uderza głową o kant i umiera.

A przecież chciałem jak najlepiej.

Biorę udział w pogrzebie.

Przestaję płakać, gdyż moją twarz rozpromienia uśmiech.

Przyjaciel znowu szczęśliwy. Trumna wsuwa się do grobu jak po maśle.

 

 

 

Świat  Ciszy

Z dedykacją dla Książki, która należy do moich ulubionych.

 

 

Czyżby świat, ten który znałem, przestał istnieć?

Pamiętam, że wczoraj z nieba leciały piękne strzępki.

Okrzyków radości nie było końca.

 

Teraz grób. Tu i tam. Nie słyszę nawet siebie.

 

Okna na noc zostawiłem przymknięte.

Nagle przeciąg. Wazon spada na podłogę w tunelu ciszy.

 

Wstaję z łóżka. Spoglądam na ulicę.

Zastanawia mnie jedno. Jadą samochody. Kartki fruwają.

Ludzie gestykulują. Lecz nie słyszę żadnych dźwięków.

 

*

Wychodzę na zewnątrz. Czytam pierwszą z brzegu.

 

„Czy ty nie rozumiesz, co się stało. Przestaliśmy mówić i słyszeć’’

 

Chwytam następne: „ Zwierzęta słyszą. Mają nad nami przewagę”

 

„Ale nie mówią’’

 

„A skąd wiesz?’’

 

*

Czy wszędzie tak jest?

 

 

 

Pierwszy  

 

                  

A stało się, że człowiek stoi u podnóża wysokiej góry.

Słyszy słowa:

„Podejmij trud wejścia na wierzchołek, to zostaniesz Pierwszym Świętym”.

O! Pierwszym? „No tak”→ przytakuje głos →ale możesz w każdej chwili zawrócić.

 

A zatem zaczyna wchodzić, ale pełno łajzów drogę zagradza, różne prośby wyrażając.

Nie baczy na nich, tym bardziej, że odmieńcy.

Spycha ich na boki, a niektórzy w otchłań lecą. Szczególnie po lewej stronie, na tle tęczy.

 

Jest na wierzchołku. Cały w skowronkach.

Lub ściślej… trzymają go dwa szare anioły.

 

Widzi potężną postać. Mimo to, pyta pysznie pewny swego:

 

– No i… będę Pierwszym Świętym?

– Tak. Pierwszym do ścięcia.

                

 

 

 

 

 

 

           

Edytowane 11 Lutego 2021 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)