Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Strefa komfortu

Alexis
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alexis

Alexis

Opublikowano
Opublikowano

Jeszcze wszystko zmienić się może,

Obrócić i skręcić ,

Trzasnąć z warkotem tłumnych idei,

Rozbić na miliony

Jak salonowy czerwony wazon.

Jeszcze wszystko może się przemienić,

Unicestwić to, co trwałe miało być

I w szorstkości losu żyć.

Nieśmiertelność nauczy,

Jak zapominać o czarnych łzach,

W które oczy przysłaniały się od tak.

Nad ranem  imię kochanka wypadnie

Ze złamanych myśli

I księżycową mgłą zajdzie

wieczornych fleszy blask.

A może na raz złamie się serce,

Nie pamiętać będzie już na dwa?

Nietrwałość wzbudzi grozy strach

Choć tak długo miał spokój  trwać.

Los jak tkaczka

Tworzy i zrywa,

Śmieje się srogo prosto w twarz.

Czasami jak i matka

Utuli, kołysankę zaśpiewa.

Na koniec wybudzi

I nawet…

Nawet nie zaczeka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nata_Kruk
      Rozmarzona jesień

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      @infelia... dziękuję.
    • Dekaos Dondi
      Skrótki Myślowe

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      ujrzałem dzisiaj gruszkę na wierzbie która tak do mnie śmiała się pięknie zatem próbuję w życiu posprzątać wszakże to była wierzba płacząca   * chodzę wciąż w kółko lecz szansa marna by tym sposobem wydeptać kwadrat    * pełen luzik spadam jak kamień przecież spadanie kości nie łamie   * schodził z drzewa nie chciał być małpą lecz nagle pomyślał czy w sumie warto?   * tak innych osądzał że wnet się zaplątał we własnych błędach aż spuchła mu gęba    * był robotem chciał być człowiekiem marzenie spełnił gdy odbił mu dekiel    * gdy tyłek ci skopią to boli owszem gorzej gdy w mózgu się coś poplącze   * gardził ludźmi myśleli inaczej teraz w zaświatach zgrzyta i płacze   * co tam słychać to chyba ściema mieć pretensje do istoty której nie ma   * zlecieć na dno i odbić się a nie jak zwłoki cuchnąć na dnie   * tak sobie myślę czy było warto wszak po obiedzie jestem musztardą   * nie owijał w bawełnę słuchano niechętnie gdy raz owinął jako mędrzec zasłynął   * o cudzych przywarach zdanie ma ale o swoich to cicho sza   * za pewnie i za wysoko podskoczyłeś kolego że złamałeś kark o niebo    * to żaden problem wskazywać dowody ze mną zgodne przeciwnych wcale wygodniej w ramce nie szukać dalej   * ma złoty klucz takowe drzwi a poza tym to już nic   * czy byłeś normalny czy czubkiem cię zwali to wszystko zależy kto normę ustalił   * zrozum to wreszcie przestań być smutnym ty jesteś inny ja jestem słusznym
    • janofor
      Gaj w Villars-les-Dombes

      Przez janofor · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Jacek_Suchowicz
      wiersz babelowy. blablablowy.

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      i znowu na chipcika zmysłowo zlepione sklejone na ślinę początek i koniec   język słodko-gorzki i rozsmakowany a spojrzenia miłe oczy rozmaślane   dziś blichtr się sprzedaje jak ciepłe bułeczki bez wspaniałych myśli pustka i nic więcej ;))
    • Jacek_Suchowicz
      widmowa nagość

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      przestworem metafor gwiazda płynie każdy wie że musi być jasna ciemnej nie widać chyba że po winie i w tedy działa nasza wyobraźnia   ta gwiazda symbolem w ramce dzikiej róży także wśród prześwitów i rumianków mogła być nadzieją wolnością i urzec lecz blaskiem ożywia przedmioty martwe   szkoda bo gwiazda żyje i ludzi wybudza z marazmu letargu pozornej niemocy a tym bardzo chwiejnym nie pozwala upaść mówiąc zawsze będzie dzień po najdłuższej nocy   pozdrwiam

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...