Tak bardzo bałem się burzy

[Milena]

Tak bardzo bałem się burzy,

Schowany w czterech ścianach

I w sobie głęboko,

Że nie zauważyłem.

 

Drżąc o każde słowo,

By jej nie podrażnić,

Zasłaniałem oczy przed blaskiem grzmotów,

Zastygły w rozedrganiu.

 

A na dworze już dawno jest pogoda.

 

Słońce jak nigdy łagodne,

Tylko słońce;

Nie potrzebuję nawet parasola.

Dawniej jedynie on

Z punktu do punktu

Pozwalał istnieć.

 

Śmieją się kwiaty w ogrodzie.

Nie złamane wiatrem,

Rozkwitły w mym zapomnieniu.

 

A jednak.

 

Tak bardzo bałem się burzy,

Że przetrwałem.

[beta_b]

@Milena Klasyka. Na szczęście się leczy. W temacie, inne ujęcie. Pozdrawiam, bb

 

 

[_M_arianna_]

@Milena

 

Jakoś żyję i w czasie burzy, ale też nie przepadam. 

Błyskawice raczej nie pomagają na wzrok. 

Pozdrawiam.