Znikam

[szept wiatru]

Coraz mniej Mnie we Mnie z czasem,

Znikam, mimo że nie chcę,

Chciałbym jeszcze załatwić kilka błahych spraw,

Ot, zaledwie śmiesznostek.

 

Coraz mniej jest soli w Soli,

Coraz mniej też czystej wody,

Nic już nie rozpuści naszego Smutku

O którym szumią klony.

 

Przechodzę z wolna w sferę Mroku,

Gdzie gęsty bór jodłowy,

Kędy rozlegają się posępne wilcze pieśni,

A Loki znalazł schronienie.

 

Moja dusza oddzieliła się już od ciała,

Spogląda w - dół, to znów ku - górze,

Pragnie zerwać ostatnie więzy

Łączące ją ze światem.

                          Warszawa, 31 stycznia 2021

 

Edytowane 31 Stycznia 2021 przez szept wiatru (wyświetl historię edycji)

[_M_arianna_]

@szept wiatru

 

Podobno duszyczki we śnie latają sobie,

dokąd chcą. 

Oby żadna duszyczka nie zbłądziła. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 31 Stycznia 2021 przez -Marianna__ (wyświetl historię edycji)

[huzarc]

@szept wiatru Z mrokiem jest niestety tak, że bez światła nie istnieje;) I nawet po ciemku pozostałe zmysły potrafią się w pozornej pustce odnaleźć. Pozdrawiam.