Po drugiej stronie brzegu

[joanna53]

 

  Nie było dnia
gdy ciekła łza
świat stawał się ponury
a blady świt
za oknem nikł
okalał brudne mury

Zapadał zmierzch
wśród smukłych wierzb
zaglądał w puste ściany
gdzie stary dom
okryty mgłą
okiełznał smutku rany

Samotny człek
na drugi brzeg
wybierał się w nieznane
gdzie światła blask
rozjaśnia twarz
i życie nowe dane

Gdzie chwały tron
cudowny dom
po drugiej stronie brzegu
wciąż szczęście trwa
nie cieknie łza
biel bielsza jest od śniegu

Edytowane 25 Stycznia 2021 przez joanna53 (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Wzruszający, ale i pełen otuchy tekst.

 

Mam dwie małe uwagi:

- wers siódmy: zapadał/ zapadł już zmierzch

- wers dwunasty: okiełznał.

 

Pozdrawiam

 

Edytowane 25 Stycznia 2021 przez WarszawiAnka
korekta (wyświetl historię edycji)

[joanna53]

dziękuję zarówno za komentarz jak i za podpowiedź,

pozdrawiam i życzę miłego wieczoru:)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję, wzajemnie. :)

 

 

[iwonaroma]

Fajne rymy i rytm. I to co Ania wyżej - otucha, to jest to, co nas otula :)

Pozdrowienia

[w kropki bordo]

@joanna53 cudowności po drugiej stronie fajności...

[Jacek_Suchowicz]

już promyk zgasł

a człek wciąż trwa

lecz w innym wiecznym domu

szczęśliwy duch

a ciało tu

niech w ziemskim tkwi spokoju

 

Amen

Edytowane 26 Stycznia 2021 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)