Najlżejszy aksamit

[Nelson]

Bawiłaś się myślami nim umysł zamilkł

Gorejąc w cieple miłości co nie zna granic

Chwytając powietrze ponad chmurami

Na dość lekkim wietrze Twych uczuć

W zagubionym sensie naszych rąk i krtani

Zgubiły się gwiazdy w pełnym serc ich kołataniach

Miast miłości cierpliwie plotłaś warkocze

Prócz planet co niewiele z nich jeszcze zamigocze

W dźwięku monet z kamienia odbitych

Smutną duszę darmo oddałaś

 

Jak wykuta stal w moich napierśnikach.

 

Zbroję mą zdobi najlżejszy aksamit

Tam największe dziury mam

Przez które łatwo mnie ukłuć i zdobyć

 

Jak smutnej opowieści początek

Tęsknie za Tobą codziennie

Jak kij co ma dwa końce

Rano i wieczorem

 

Bo śpiewasz pięknie tak

Jak nocne nimfy w ogłupiającej mgle

Choć nigdy bym Cię nie spotkał

To zawsze czułbym się winny

 

Jak Ty

[Nelson]

@Gosława fajnie :)