Falochron

[Lidia Maria Concertina]

 

Brzozową miotłą wzroku sprzątam puste ulice:
katafalki i ołtarze
Nie boję się, choć ... tak bardzo się boję
Stagnacji i wydarzeń

Chciałabym zobaczyć w świecie jakąś prawidłowość - nie tragedie, nie śmierci, tym bardziej nie - choroby
Na porzuconym K2 już czeka: Boska pomoc

A o tym, że przybyła - zwykle nie mówi nikomu

Być może jutro będę się kochać: w upalnym świetle księżyca
Możliwe, że "niemożliwe"  ma moje stępiałe lica

Co rusz, to się wydarza, znika, szlocha - dzień jakiś, a także miłość
Podnoszę się z siennika: "BYŁAM." (Reszta się tylko śniła) 

Zza parawanów horyzontu patrzy na mnie smutek
I rozstępuje się morze
... akurat zakładam buty ...

 

 

[violetta]

niesamowite, wszystko się samo tworzy.