Zgłoś

@vrextons   „ Gdy mnie sen zmorzy” HEY.   Czytając myślę o słowach i obrazach z tej piosenki :)   Piękny jest ! 

@Berenika97   pomyślałam o samotnych groszkach…sukienki :) szarość rozmytego błękitu? Tak ! 

@Berenika97W różnych strojach chadza człowiek, w zależności od pory roku, okoliczności, pogody, okazji, nastroju. Podoba mi się powiązanie dress code'u ze stanem ducha. Czasem czujemy się lepiej, gorzej, może najlepsza jest nagość, w której nic nie uwiera, nic nie deformuje kształtów, nie zniewala ani fasonem, ani barwą? Tylko wtedy jesteśmy tak bardzo bezbronni.

@KOBIETA Dziękuję Ci za ten komentarz - trafiłaś w sedno. Masz absolutną rację - tylko sama możesz ją zdjąć. Nikt nie zrobi tego za Ciebie, choć w wierszu jest ta tęsknota, żeby ktoś zdjął ten ciężar z ramion. Ale to właśnie jest paradoks samotności.  A barwy... Ciekawe pytanie zadajesz. Nie pomyślałam o tym wprost, pisząc, ale teraz, gdy pytasz - widzę ją raczej w odcieniach szarości, może z nutą bladego błękitu. Coś, co z daleka wygląda na elegancję, a z bliska okazuje się po prostu... nieobecnością koloru. Pozdrawiam. 

@MIROSŁAW C.   „ w ciemnej wiślanej toni” śniąc legendarny sen :)    Mi również :) się podoba :)