Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niedoczekanie


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zadał kiedyś młodzieniec mistrzowi pytanie,
- Kiedy będzie mi lepiej, nuży mnie czekanie.
Tracę z wolna nadzieję na odmianę losu.
Czy masz na to mój mistrzu jakiś dobry sposób,
By słońce w moim życiu jaśniej zaświeciło,
Brak mi już cierpliwości, ciągle jest jak było.
Zadumał sìę mistrz nad tym i pokiwał głową,
Po krótkiej chwili miał już odpowiedź gotową:
- Jeśli na losu odmianę chcesz tylko li czekać,
Tedy długo to potrwa, a może człowieka
Dotknąć rozgoryczenie i rozczarowanie,
Łatwo wpaść we frustrację przez... niedoczekanie.




 

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@iwonaroma

 

Ależ Iwono. Już kiedyś pytałem Marka o zgodę i ją wyraził, więc tu przyjąłem założenie, że już nie muszę. Zresztą,oprócz Marka i mnie, więcej osób korzysta z tego formatu, jak chociażby @WarszawiAnka, którą przy okazji serdecznie pozdrawiam. 

Ciebie też i dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No wiadomo, że funkcjonuje od dawna :) ale chodziło mi o pomysł korzystania z niej tu i teraz na orgu :) ale jak nie masz do Franka wątów to ok :)

Pozdrawiam również  

 

Jak pytałeś to bardzo ładnie z Twojej strony :) wycofuję uwagę

Również pozdrawiam

Opublikowano

@Franek K : Dziękuję. :)

 

 

... a co do wiersza, całość mi się podoba, wraz z tytułowym "niedoczekaniem", które brzmi tu dwuznacznie (a niedoczekanie twoje...).

 

Zmieniłabym jednak drugi wers ze względu na rytm, np. tak:

Kiedy będzie mi lepiej, już mnie nuży czekanie.

 

Pozdrawiam

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Odejdę   Jak ostatni wypalony znicz Nocą na cmentarzu   Bez łez Bez smutku Bez powrotu   Bo powrotu już Nigdy nie będzie   Zgasł jak nadzieja Której się kurczowo trzymałem          
    • @Rafael Marius, @wierszyki, dziękuję :)
    • @wierszyki dziękuję Pozdrawiam 
    • twarzą w twarz smak spojrzenia jeden zmysł a tyle zmienia
    • Jak cicho więdną, na oknie żółte kwiaty, tak milcząc, dzień wygasa gdzieś na tle. Czy odejść na czas pewien coś mi każe, czy raczej zostać i podziwiać ciało twe ?   Z nagości kształtów czerpać jak ze źródła, co łzą rozkoszy, kolorem lśni i tchnie ? Pożądać, wielbić tak, by jasne skrzydła chroniły nas przed jawą lub przed snem ?   Nie minie chwila, gdy głowę będę wtulał, w twe piersi, co przybiorą poprzez noc. I wszystkie drobne oraz ważne sprawy, gdzieś się rozpłyną i stracą swoją moc.                    Uśmiechasz się przez włosy rozsypane,  przeciągasz się pod dłonią tak jak kot. Uwielbiasz, gdy cię pieszczę tam łakomie, nim się dopali, świec żółtych jasny knot.                     Choć nie wiem, dokąd drogi zaprowadzą,   czy zwiedzie nas iluzja, czy fałszywy głos, to pragnę widzieć, patrzeć gdy bez wstydu, jak Ewa leżysz, nieuchronnie kusząc los.                      Skuszony, może pójdę w noc gwiaździstą, i nie dostrzegę w samą porę, że już brzask. Zmęczony, może zginę pośród śmiechów, gdzie łatwych dziewcząt wabi oczu blask.                    Niechaj zwątpienie nie zagości ani chwili, jeśli serc naszych, porani grzechów cierń. Powrócę, byś w ramionach mych zakwitła, byśmy złączeni, zapadli w wieczny sen...     YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...