Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

A ja, będąc w lesie, a jestem codziennie, widząc wygięte, podniszczone drzewko, a przeważnie jest to wynikiem wandalizmu,  podpieram je, odginam i bawię się w ortopedę. Myślę, że jak ból minie to i psychice to wyjdzie na dobre.

Opublikowano

@valeria Nie wyobrażam sobie dnia bez takiej rozmowy. 

Jeśli człowiek zauważa, że jest gdzieś problem na świecie a ma talent, który pozwala na uporanie się z nim, to ma obowiązek, żeby się sobą podzielić. Stąd moje marzenie. 

A Bóg trzyma mnie za rękę zamieniony w słuch, więc nie mam się czego obawiać. 

Pozdrawiam.

 

 

Opublikowano

@Dag Dziękuję :) 

Wiele z moich wspomnień z dzieciństwa ma w sobie drzewo, jego liście, szum liści na wietrze czy też uderzające w nie krople deszczu. Ogrom z moich wspomnień zawiera wspinaczki na topole przed naszym blokiem (oczywiście bez obuwia) i przytulanie sie do drzew, rożnych, czy też granie w podchody w lesie. Pieniądze w "sklepie" to też przecież były liście opadnięte z drzew. Kiedy czuję zapach drzew, czuję taki wewnętrzny spokój. Las oznacza dla mnie schronienie i bezpieczeństwo :) 

Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci miłego dnia!

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Opublikowano

Mieszkam w Izerach przy lesie. Otwieram drzwi domu i za progiem mam własny las. Mam wewnętrzny przymus codziennego łażenia po tym lesie. Znam w nim każde drzewo. Wiem gdzie gniazdują ptaki. Przepływ energii między człowiekiem a drzewami to nie fikcja, to dzieje się naprawdę. 

Wiersz i jego przesłanie do mnie trafiły i bardzo mi się podobają.

Jak będzie taka potrzeba to dołączam się do akcji

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Opublikowano

@Ewa Witek Bardzo dziękuję :) 

To musi być niesamowite uczucie - mieszkać w lesie. Przecudowne. 

Wcale się nie dziwię, że cię tam ciągnie. Ja także korzystam z każdej możliwości, żeby tam się znaleźć.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przecież nie da się oprzeć jego urokowi, tej niesamowej energii i poczuciu bycia częścią czegoś tak pięknego i głębokiego. 

Serdecznie pozdrawiam Ciebie i Pazurka.❤

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...