Wiersz 6

[Adam Zębala]

Mamona świat opanowała 

i rolę Boga przyjęła. 

Ludzie pokłon mamonie oddają, 

zasady i świętość do trumny złożono.

I w hołdzie mamony do stóp jej rzucono. 

 

Do końca świata panować będzie. 

Potężni tego świata w kolorowe 

garnitury ubrani,  kłamstwo

zadają sobie oraz innym. 

 

Ludzie lektykę niosą, 

a na niej mamona dumna i potężna.

Kiedyś koniec złych rządów przyjdzie 

i sprawiedliwość wróci.

 

Ślepi odzyskają wzrok,

a skamieniałe serca zmiękną. 

Słychać głos z nieba, 

tylko mamonie ufajcie 

bo to wasza matka. 

 

Bez nie żyć nie potraficie. 

Ona was w moje ramiona prowadzi.

U mnie jest tylko ciemność

długa niczym polarna noc. 

Dzień już nie powróci

odszedł razem ze sprawiedliwością. 

 

 

 

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - mało odkrywczy ten wiersz - wybacz wiec że

sie nie uśmiecham.

                                    Pozd.

[Nata_Kruk]

Szkoda, że bez tytułu, bo do takiej treści można by coś dopasować.

Treść ważna, na czasie, ale nieciekawie poprowadzona. Można zgodzić się z wieloma truizmami z treści, 

ale brak środków poetyckich sprawia, że czyta się oschle.

Życzę wytrwałości w dalszych próbach.

Pozdrawiam.

 

[Adam Zębala]

@Nata_Kruk Dzięki za dobry komentarz, jest naprawdę  świetny. 

Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

... niech będzie dobry... :)