Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jest teraz ta pogoń za sukcesem, dla mnie sukces jak ktoś pomaga ubogim. mam znajomą, która założyła dwa prywatne domy dziecka, w każdym domu ma po 13 dzieci :) to jest wyzwanie, choć ma sama swoich dwójkę dzieci:) balonem będę latała raczej niżej, bo mniejszym ;) i nie pisz mi o tych wszystkich beznadziejnych sukcesach dla siebie, bo mi się niedobrze robi:) dla siebie możesz sobie pisać, dla mnie tego nie rób, proszę łaskawie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sukcesach dla siebie? 

To ja bronię artystów, a między innymi i dlatego bo działają w wolontariatach dla dzieci. Dziś dla nich śpiewają --> też - a ty mi piszesz o sukcesach dla siebie - a jakie to ja mam sukcesy dla siebie? jeżeli bronie elementarnego szacunku dla pracy muzyków i wokalistów, pieniędzy za to do chol..y nie pobieram! 

 

To ja już nic nie rozumiem? Poprosiłaś mnie bym wiersz napisał o tobie i twojej subiektywnej potrzebie lotu balonem. To było w komentarzu pod moim wierszem pt. " Marmolada" - możesz tam się udać i doczytać, bo chyba ci się zapomniało. Zresztą --> masz tu screena z kluczowego etapu tej dyskusji. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ok. Rozumiem, że zrobiło ci się niedobrze, bo spełniłem twoje życzenie? Nie ma sprawy--> twoja sugestia jest dla mnie obowiązkiem. Od dziś "Łaskawie spełniam prośbę". NIGDY JUŻ NIE NAPISZĘ NIC Z DEDYKACJĄ DO CIEBIE. ALE TY WIĘCEJ O TO MNIE NIE PROŚ. 

To jest salomonowe wyjście z tej nagle i nieoczekiwanie  zagmatwanej sytuacji. 

 

No to mikołajki - w komentarzu - już mi właśnie wyprawiłaś.

Musimy zakończyć dyskusję, bo zmierza ewidentnie w najgorszym z możliwych kierunku, czyli do sporu absurdalnego. Do jest jedyne logiczne wyjście - moja cisza - pod tym tekstem.

 

Przepraszam, jeżeli w którymś momencie dyskusji ciebie uraziłem, nie zamierzałem i nie wiem, który to fragment tej dyskusji.

 

pozdrawiam.

 

Opublikowano

nie rozumieliśmy się:) dla mnie Artysta jak będzie miał 80 lat i całe życie poświeci się temu, to mogę tak go nazwać, młodych ludzi tak nie oceniam, bo to są ludzie manipulowani bez innych i brną w złym kierunku, gdzie to wcale nie jest sukces. wiadomo, że za sukcesem stoją wielkie pieniądze i później manifestowanie tego w życiu. 

dla mnie możesz pisać wiersze, ale dlaczego napisałeś Valeriana, trochę tak po złości:)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaczynasz? Nie gniewam się. Nie jestem na szczęście panną na wydaniu. Chyba ta sałatka z selera tak na ciebie podziałała jak płachta na pupę wołową ;) Żartuję oczywiście.

 

Ty chyba potrzebujesz emocji? Skoro tak zareagowałaś. Ja nie jestem od twojego emołszyn! ;))

 

Valerio nie żadna --> VALERIANA tylko kropla valerianowa --> to nie jest negatywne porównanie --> bo to że jest to porównanie ewidentne --> do twojego nicku którym tu na portalu się posługujesz --> to fakt!  ale PO-ZY-TYW-NE porównanie. 

 

Krople walerianowe bowiem kojarzą się z czymś pozytywnym dla serca. Ratują serce, poprawiają jego kondycje --> w nazwiązaniu do twojej osoby miały wywołać miłą reakcje. Podróż balonem to także emocje, wiadomo pułap, przestrzeń, to nie są naturalne warunki dla człowieka, takie krople mogą przecież posłużyć stabilizacji w ekstremalnych sytuacjach, te ekstremum w tym wierszu dotyczy także kontekstu do Punto di Penia - to szczyt Marmolady w Dolomitach jest grań pionowa i sytuacyjny kontekstowy spokój jest tu pożądany - WIĘC TAKIE WŁAŚNIE POZYTYWNE WRAŻENIA I SKOJARZENIA --> to o czym napisałem powinno wywołać u czytelnika --> a w szczególności u CIEBIE - jako osobie do której utwór jest dedykowany - PRZECIEŻ DO CHOL..Y NA TWOJE WYRAŹNE ŻYCZENIE? 

 

Jak ty tam widzisz w epilogu jakąś złość to ja nie rozumiem?

 

W treści wiersza lecisz sobie z Kapadocji (Turcja) pod włoski szczyt Marmoladę - w Dolomity. I zauroczona włoskimi chłopakami dochodzisz do wniosku, że oni badziej kochają zimę i narty od własnych czy niewłasnych kobiet. Bo każdy facet lubi mieć swoje (własne) zabawki --> czytaj --> NARTY! Tak ROZUM ten wiersz, a nie jakiejś "złości" mojej tam się doszukujesz?

 

O czym ci artyści (nie tacy jak ty - ja - czy wielu innych tutaj) tylko ci prawdziwi - z papierami i renomą - mają do nas mówić? Co "Pieśń o Rolandzie" mają wam napisać, albo "Bogurodzicę" zaśpiewać? To kurde nie Grunwald!  Albo dla tych z lewa nowy Manifest komunistyczny ułożyć? Tylko takie teksty tu czytam. 

 

Tylko polityka - polityka - walenie głównie we władzę, albo odwrotnie w opozycje -->  hejt non stop. Od tego to może ci być niedobrze. 

 

Daj spokój, wiem że zawile piszę, no kuźwa chyba nikt na świecie nie rozumie o czym. Choć to dokładnie wykładam --> wręcz specjalistycznie.  O jakie guły! ;)) 

 

Jakim my jesteśmy przytępionym społeczeństwem. WSZĘDZIE TYLKO PODSTĘP - widzimy, WSZĘDZIE!, jak te state zrzędy. Masochizm galaktyczny. Daj na luz. Idź zrób sałatkę - CEZARA na przykład. 

 

Jutro będziemy komentować, dziś mam dość. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No przecież tłumaczę, --> BO SERCE MENTALNIE I SYMBOLICZNIE ODPOWIADA ZA EMOCJE. 

 

Te EMOCJE - standardowo - jak przy locie balonem - oddziaływują - i te emocje są tłem tego wiersza, bo emocjonalna jest podróż bohaterki wiersza (to całkiem naturalne) - czytaj -->  CIEBIE. A nick czy imię Valeria vel. Waleria --> jest pokrewny znaczeniowo --> subiektywnie i etymologicznie ze słowem --> WALERIANA --> kropla WALERIANOWA.

 

To co? Krople na żołądek miałem tu zastosować - albo stoperan? ;D 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Waldku. Przepraszam, umknął mi twój komentarz. Teraz zauważam.

 

Oj jak dobrze! Facet z komentarzem pod moim tekstem, dzięki Ci Boże, bo myślałem, że z "naszego rodzaju" zostałem sam na ziemi ;) 

 

Serdeczne dzięki Waldku za słówko, pozdrawiam. 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Acha, czyli ty sobie wydedukowałaś, że ja umieściłem te krople valerianowe, bo uważam że chorujesz na serce? Gratuluje! ;) Tych kropel używa się dla wyciszenia dowolnych i przypadkowych emocji, sam kiedyś nawet ich próbowałem, TU CHODZI O EMOCJONALNOŚĆ- naturalną cechę - podróży balonem - tylko dlatego użyłem takiego porównania, bo nic innego na biegu nie przyszło mi do głowy - jakiegoż to synonimu (faktu porównawczego) do twojego nicku miałem użyć? Może podpowiesz mi z czym imię Valeria ci się kojarzy bezpośrednio? Mi skojarzyło się z valerianą. Poza tym etymologia imienia Waleria --> odnosi się do włoskiego rodu Valeriuszy, Mediolańczyków - to Włosi, zauważyłaś może, ta podróż balonem --> to do Włoch? - w Dolomity? Chciałem powiązać koniecznie twój nick z tym wierszem, bo przecież w zasadzie to jedyny pewny TROP dla czytającego, że może chodzić o ciebie. Dla formalnego porządku dodatkowo wytłumaczyłem to w przypisie pod tekstem. Po to by dowolny czytelnik mógł zrozumieć, że te nieszczęsne krople VALERIANOWE - są w tekście głównie po to --> bo autorowi (mnie) zależało na powiązaniu etymologicznym i synonimicznym z konkretną osobą - TOBĄ - w tym wypadku.

To ja jestem nie fair - bo chciałem podkreślić - twoją osobę w treści utworu? Chyba nie? 

Twój umysł układa sens tylko w kierunku - wrażenia negatywnego i podstępu - a tak nie jest? Piszesz tu non stop -->  że wszystkich cenisz lubisz i nie masz w nikim wroga --> a ze mnie, czyli z osoby najbardziej szczerej tu wobec ciebie - CZYNISZ ANTAGONISTĘ. To jest logiczne? 

 

Rozumiem, że dla ciebie krople to ZŁO - Z selerów które proponujesz - też robią krople - ale niestety nie na EMOCJE. 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W Alpach powiadasz? hehs. I dlatego poprzez zwykły kontekst w treści tego nieszczęsnego wiersza - do zwyczajnych ludzich emocji - bardzo naturalnych w sytuacji podróży balonem - oraz - emocji już subiektywnych- własnych- twoich - po przeczytaniu utworu --> postanowiłaś doprowadzić nie tylko siebie ale i mnie do reakcji odwetowej i oto poczułem się jak ten naiwny Kordian na dachu świata, właśnie w Alpach na szczycie Mont Blanc walczący z twoimi oraz własnymi emocjami.

 

Dzięki ci za to Słoneczko -->  tego kwiatka o którym teraz piszesz ci niestety nie przywiozę. Nie znam się na zielarstwie :D 

 

Te dyskusje nasze są lepsze od listów Lewisa Carrolla do Gertrudy Chataway. Współczuję sobie - niezła beka ;) 

 

Powiedz mi jak ty możesz mnie darzyć uczuciem jak ja ciebie nie znam? Nigdy nawet nie widziałem. Kurde- muszę zaklepać chyba do pomocy jakiegoś Guślarza ;) 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeżeli dalej sobie tak frywolnie fantazjujemy w treści tego wiersza. To --> skoro już będziesz lecieć tym balonikiem i dolecisz do słonecznej Italii - to zaniżysz lot i sięgniesz po swój ulubiony kwiatek o którym ja nie wiem nic, bo mało znam się na kwiatkach. Zresztą --> przecież ja nigdy ani w praktyce ani nawet w fantazji tego wierszyka nie wybierałem się do ciebie? To ty lecisz tym balonikiem... i w Dolomity ;) Zgadza się ;)) 

Edytowane przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytałem za co wzamian?

Ten zawierszowany balon z tobą chyba daleko nie poleci. Włoskie powietrze mu nie posłuży.

 

Valerio, poprosłaś mnie o napisanie wiersza, tylko spełniłem twoje życzenie - przecież nie po to by wzamian oczekiwać czegokolwiek od ciebie?

 

Czy ty rozumiesz kontakty wirtualne na portalach poetyckich między ludźmi, w ten sposób - że jak ktoś komuś ze zwyczajnej ludzkiej przyzwoitości i empatii podaruje (w tym wypadku - wiersz) to obdarowany musi oddać mu coś w zamian?

 

Nie jesteśmy tu w relacji: sprzedający-nabywca, i nabywca za nic nie musi tu płacić. 

Uważasz, że ja traktuję ciebie jak produkt, obiekt zainteresowania, kwiatek?

 

Wiem, liczę na to --> iż masz do siebie szacunek, jesteś dobrym człowiekiem, mylę się? Odpisz precyzyjniej, bo błądze i nie potrafię odnaleźć się w twojej systematyce rozumienia kontaktów w internecie. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Dziękuję  Poprawiłem...   Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Miłego dnia 
    • @Migrena, @Leszczym — dziękuję. Pozdrowienia zostawiam.
    • @W_ita_M.   O, hecą żrące lecą rżące - ho.  
    • Gdy wieczorna jesienna mgła, Wszystko wkoło z wolna spowiła, Tłumiąc nikły gasnącego dnia blask, Niczym opuszczona na świat zasłona,   W ponurą jesienną słotę, Na starym z czerwonej cegły kominie, Przysiadł szary zziębnięty gołąbek, Między skrzydełka wtulając główkę,   Wtem spomiędzy matowej mgły, Dostrzegł widok ponury, W dole przed jego maleńkimi oczkami, Z wolna się zarysowujący…   Do rozrzuconych szeroko po obiedzie resztek, Na przemarzniętej trawie, Zleciały się licznie kruki posępne, Bezpardonową wszczynając walkę,   Zimna mokra trawa, Pierwszym jesiennym szronem pokryta, Areną się stała zaciekłych walk, Licznego kruczego stada,   Liczne kości z sutego obiadu, Rozrzucone bezładnie na polu, Miały być bitewnym trofeum, Dla najsilniejszych z kruczego stada osobników,   Głośne rozjuszonych kruków krakanie, Niczym wściekłych barbarzyńców okrzyki wojenne, Po spowitym gęstą mgłą krajobrazie, Cichym niosło się echem,   Pomiędzy wielkimi kretowiskami, Podobnymi do okopów na polach bitewnych, Niczym żołnierze w bojach zaprawieni, Zawzięte kruki toczyły swe walki…   Zakrzywionym dziobem swym ostrym, Próbował kruk stary kość przepołowić, Przez drugiego młodego przepędzany, Próbującego wydrzeć mu zdobycz,   Usiłując brzuchy nasycić, By dotkliwy głód zaspokoić, Nie zaprzestając zaciekłej walki, Wciąż wytężały swój spryt,   Wydziobując w skupieniu zaschnięty szpik Z porozrzucanych na około kości, Usilnie wczepiały w nie swe pazury, By dzioby w ich wnętrzach zagłębić,   Połykając łapczywie Każdy znalezionego pożywienia kęs, Wkoło tylko rozglądały się bacznie, Rozeznając możliwe zagrożenie,   A najprzezorniejszy z kruków siedząc na gałęzi, Na łakome kąski spoglądając z góry, Nagły z powietrza szturm przypuścił, Naraz odpędzając kilka innych,   Te szeroko rozpostarły swe skrzydła, Natarcie jego próbując zatrzymać, Lecz daremną była ta próba, Zmuszone były ustąpić mu pola,   Widząc posępne te kruki, Wyrywające sobie wzajemnie zdobycz, Zmrużył oczy gołąbek skulony, Powiewem zimnego wiatru szturchnięty…   Wnet rzęsistego deszczu kurtyna, Spór pomiędzy kruczym stadem rozsądziła, Do rychłego szukania schronienia, Wszystkie bez wyjątku ptaki przymusiła,   Przed ulewnego deszczu strugami, Pierzchnęły wnet wszystkie posępne kruki, Chroniąc się pomiędzy krzewami, Bujnych drzew rozłożystymi gałęziami,   Ukrył się i gołąbek, Przed zimnym rzęsistym deszczem, Pod starego opuszczonego domu dachem, Przycupnąwszy cichutko w kącie.   A każda jesiennego deszczu kropla, Brudna, wstrętna i zimna, Dla maleńkiego suchej trawy źdźbła, Była niczym trzask bicza,   A deszczu kropel setki tysięcy Tworzące zwarte oddziały i zastępy, Wielki frontalny atak przypuściły, Na połacie zmarzniętej ziemi…   Patrząc tak zza szyby, Na pole zaciekłej między krukami bitwy, O jakże cenną dla nich zdobycz, Podłe z obiadu resztki,   Ponurym wieczorem jesiennym, Mgłą i deszczem zasnutym, Krzepiąc się łykiem z miodem herbaty, Próbując zebrać rozproszone swe myśli,   Z niewyspania półprzytomny, Przecierając dłonią klejące się oczy, Patrząc na ten krajobraz ponury, Takiej oto oddałem się refleksji…   Gdy widzę jak różni szemrani biznesmeni,  Zawzięcie walczą między sobą o wpływy, Dostrzegam jak bardzo w uporze swym ślepym, Posępnym tym krukom bywają podobni.   Gdy otyli szemrani biznesmeni, Przesiadując wieczorami w knajpach zadymionych, Paląc cygara i popijając whisky, Rozplanowują kolejne swe finansowe przekręty,   Niczym dla dzikiego ptactwa, Zalegająca w rowie cuchnąca padlina, Tak zwęszona tylko korupcji okazja, Staje się łupem dla mafijno-biznesowego półświatka,   Pobłyskiwanie sztucznych złotych zębów, Fałsz wylewnych uśmiechów, Towarzyszące zawieraniu szemranych umów, Przy ruskiej wódki kieliszku,   Często bywają zarzewiem, Biednienia lokalnych społeczeństw, Gdy szemrani biznesmeni nabijając swą kabzę, Skazują maluczkich na zubożenie…   Huczne wystawne bankiety, Gdzie alkohol leje się strumieniami, Dzwonią pełne wódki kieliszki, A z ochrypłych gardeł padają kolejne toasty,   Gdzie szalona zabawa niepodzielnie króluje I rozsadzają ściany z głośników decybele, Dzwonią szklane butelki w kredensie, A strumieniami leją się drogie alkohole,   Gdzie w ochrypłych gardłach przepastnych Lokalnych biznesmenów szemranych, Kieliszki pełne gorzałki Znikają jeden po drugim   Gdzie niezliczone sprośnie dowcipy, Padają okraszone rubasznymi przyśpiewkami, A pijaków podkrążone oczy i czerwone nosy, Tłumaczy ich bełkot łamliwy,   Często będące zwieńczeniem, Podpisania umowy wielomilionowej, Z lekceważonego prawa nagięciem, Gdzie łapówki główną odgrywają rolę,   Czasem tak bardzo bywają podobne, Posępnych kruków wieczornej uczcie, Gdzie wielki zatęchłego mięsa kęs, Wyrywają tylko osobniki najsilniejsze…   Na płynnych niejasnych pograniczach Biznesowego i mafijnego świata, Utarta między gangsterami hierarchia, Przypomina tę z kruczego stada,   Gdzie kolejny szemrany kontrakt, Niczym podły padliny ochłap, Jest jak w krwawej walce nagroda Dla osobnika o najprymitywniejszych instynktach…   I ten wielki świat nowoczesnością pijany, Do ubogich odwrócony plecami, Gdzie tylko silne osobniki, Wyrywają najlepsze kęsy,   Czasem tak bardzo przypomina, Pomimo upływu tysięcy lat, Wielką ucztę dzikiego ptactwa, Na truchle dzikiego zwierza…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...