Zachód ma wiele powodów do smutku

[Karu_ann]

zachód słońca ma tak wiele powodów do smutku.

 ukrywanie uśmiechów konstelacji w zasięgu wzroku,

 niewiele nas inspiruje z wysoka,

 zmarznięte policzki pieszczące przy wejściu

 

 spali się na balkonie w swoim papierosie

 mój przyjaciel, który śni w nocy

 jak chmury o świcie

 wystartuje swobodnie i przyczepi się do ptaków

 

 ale całe to słońce się z nas śmieje

 podczas gdy my podziwiamy wczorajsze światło.

 bezlitośnie strzelając w skrzydła promieniami,

 horyzont pomaluje rany poległych

 

 łamanie pędzli - na żetony oświetleniowe,

 twórca rozmazuje płótna nową farbą.

 bezkresne niebo wypali się o zachodzie słońca,

 będą gwiazdy - czasem popioły i sadza.

 

 obraz jest nieziemski w oczach,

 do rozważenia szczegółowo, przynajmniej bliżej.

 splecione spojrzenia w jednym punkcie,

 marzeń samotników zabrał na dachy

 

 i tu stałem jak zwykle:

 zaglądam do kieszeni, ale ręce mi się trzęsą.

 ktoś rzucił mi z nieba zapałki -

 Dałbym papierosa, gdybym mógł sięgnąć

 

 Wdycham smutek partiami bez powodu

 Mrużąc oczy, unoszę głowę.

 ile bólu nie miałbym w klatce piersiowej,

 łatwiej, gdy ktoś w pobliżu się wypali

 

 po próbach przytłoczyłem

 nagrody inne niż słońce nie są potrzebne,

 że szlak oświetla pomarańczową nitką.

 aby życie ponownie zebrało się na ruinach

 

 losy zmieniają epoki bez patrzenia,

 podczas rysowania będą plamić palce gwaszem.

 Jestem szkicem, kolego od palety.

 wieczność na wieczność rodzi się sama

 

 i wszystko się powtórzy, ale nie kolory,

 cień nie będzie taki sam.

 każdy jest piękny i każdy inny,

 tylko widz nie zmieni ubrania do roli

 

 z czasem pętle będą się mocno zaciskać,

 zachód słońca ma tak wiele powodów do smutku.

 ale jeśli tak jak on wędrujemy w kółko,

 wtedy nawet koniec opuści nas na początku

[iwonaroma]

Intrygujący wiersz, wciągający z ciekawą puentą.

W tytule dałabym może jednak 'Zachód słońca...' żeby się nie kojarzyło z kierunkiem geopolitycznym.

Pozdrowienia