Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ZMĘCZONY

szept wiatru
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

szept wiatru

szept wiatru

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

siedzę zmęczony nad kartką papieru

słowa buzują w mej głowie jak lawa

lecz nie mam siły, jakbym był z eteru

nie spadną na kartkę słowa jak z jabłoni.


 


 

zazdroszczę innym poezji lekkości

co jakby sama się w gości układa

wypływa z duszy spragnionej wszystkości

a nie, jak glazurnik, mozolnie układa.


 


 

myślę o dawno wygasłym uczuciu

co spopieliło się, zniknęło w oddali

pozostawiając blizny na mojej duszy

a teraz niby pozoga pali.


 

Warszawa, 13 listopada 2020


 

Edytowane przez szept wiatru
korekta (wyświetl historię edycji)
4
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
_M_arianna_

_M_arianna_

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@szept wiatru

 

Można byłoby każdą zwrotkę zacząć z dużej litery.

Powraca się czasani myślami do przeszłości; 

choćby po to, by pomyśleć, czyim mogę być wspomnieniem,

a kto - być może - ani nic nie pamięta o mnie.

 

Pozdrawiam.

 

 

Edytowane przez _Marianna, (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      W każdym lustrze odbicie

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      każde dno ma drugie dno każda choroba jest chora każde lustro odbiciem każdy brat ma brata każda racja racją   ale nie każdy może być szczęśliwym  nie może ziścić swych marzeń bo życie go nauczyło o nie się potykać 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Wiara za pieniądze

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - kościół powinien świecić skromnością - dzięki za czytanie -                                                                                                 Pzdr.serdecznie. @violetta - @Jacek_Suchowicz - @Marek.zak1 - @Łukasz Jasiński wszystkim wam dziękuję za komentarze - 
    • sernik
      Tonę

      Przez sernik · Opublikowano

      Ona nie wie czy dalej kocha, nie wie co czuję, kiedyś cieszyła, dziś w serce mnie kłuje, nie wiem co z tym zrobić, gdyż nadal ją kocham, chciałbym umrzeć spłonąć odpłynąć gdzieś w otchłań, w pustkę się zmienić, owa w mym sercu teraz gości, nie ma w nim już ani krztyny szczęścia czy radości, chcę umrzeć zniknąć lecz śmierci się boję, co mam robić? - nie wiem  we własnych łzach tonę.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Dlaczego wymyślono zdrady

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Ajar41 - @Rafael Marius - @helenoir - dzięki - 
    • Wędrowiec.1984
      Rachael

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać.  Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal?   Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje.   Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni?   Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również.   I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało?   Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje…   I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard.   ---   * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...