ZMĘCZONY

[szept wiatru]

siedzę zmęczony nad kartką papieru

słowa buzują w mej głowie jak lawa

lecz nie mam siły, jakbym był z eteru

nie spadną na kartkę słowa jak z jabłoni.

 

 

zazdroszczę innym poezji lekkości

co jakby sama się w gości układa

wypływa z duszy spragnionej wszystkości

a nie, jak glazurnik, mozolnie układa.

 

 

myślę o dawno wygasłym uczuciu

co spopieliło się, zniknęło w oddali

pozostawiając blizny na mojej duszy

a teraz niby pozoga pali.

 

Warszawa, 13 listopada 2020

 

Edytowane 23 Listopada 2020 przez szept wiatru
korekta (wyświetl historię edycji)

[Iwa-Iwa]

piękne :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - nie najgorzej zacząłeś  -  udany początek  na forum.

Tak trzymaj.

[_M_arianna_]

@szept wiatru

 

Można byłoby każdą zwrotkę zacząć z dużej litery.

Powraca się czasani myślami do przeszłości; 

choćby po to, by pomyśleć, czyim mogę być wspomnieniem,

a kto - być może - ani nic nie pamięta o mnie.

 

Pozdrawiam.

 

 

Edytowane 23 Listopada 2020 przez _Marianna, (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

Ładne.

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

A tak poważnie, też zazdroszczę.

Edytowane 2 Grudnia 2020 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[mika]

Naprawdę piękne, trafia do mnie :)

[szept wiatru]

@miczka to miło mi :) pozdrawiam

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[szept wiatru]

@mika Super! Miło wiedzieć, że poruszam ludzi! :)