Biały kruk

[Leszczym]

                                  Biały kruk

 

Chciałbym napisać – ciągle mi się nie składa

 

nie układa

 

namalowałbym – rzecz w tym, iż nie umiem

 

płótno toporne

 

Chciałbym zagrać – ciche takty nie płyną

 

uciekła pięciolinia

 

nakarmiłbym – nie mogę odnaleźć chętnego

 

wśród wielu

 

 

Mógłbym przekonać niewidomego handlarza

żeby już oddał aż za bezcen

tylko że

żałowałbym zawartości ważnego magazynu

 

 

Codziennie wypowiadam białego kruka

choć mgielnym szeptem nieopublikowania

 

Myślę nim bez mała ach nieustannie

Super, że nie wystawia się myśli na rynek

 

Śnię pragnieniem, ehh, bezpowrotnie

sny jednak nie idą w wielką rzeczywistość

 

O biały kruku, o biały kruku...

Znam Cię! Widzę Cię! Słyszę Cię! Czuję Cię!

Wiem, że gdzieś jesteś i oby obok mnie.

 

[Sylwester_Lasota]

Bo sztuka polega właśnie na tym, żeby myśli, uczucia przeobrazić w jakąś formę materializacji/wizualizacji itp. Samo słowo "sztuka" jest fenomenem samo w sobie, bo niesie informację, że to, co stworzone przez człowieka, nigdy nie jest prawdziwe, a jest pewnym (sztucznym) oszustwem lub, w najlepszym przypadku, przybliżeniem do prawdy, ale jednak nieprawdziwym.

Jeśli chodzi o tekst, to rzeczywiście, toporny nieco. Wygląda mi zaledwie na szkic i żeby przemienić go w pełnowartościowy wiersz, morze pracy jeszcze przed Autorem.

Pozdrawiam serdecznie :)

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Twój wiersz zaciekawił mnie, bo odkrywa to, co w nas gdzieś istnieje i domaga się wejścia w zycie i spełnienia, czegoś co jest naszym dobrem... Jenocześnie nie jest to dla nas łatwe, bo są w nas również siły, które temu przeciwdziałają. Myślę, że taka sytaucja może zrodzić cierpienie i zwątpienie w siebie.

 

Podoba mi się też jego dynamiczność. Lecz ponieważ formę i styl odbieram jako nieco zbyt chaotyczne, pozwolę sobie dla przykładu podać jej inną, bardziej uporządkowana i skróconą wesję. To tylko przykład "małej operacji, jaką możaby na nim zrobić :)

 

 

                                  Biały kruk

 

Chciałbym napisać – nie układa mi się

namalowałbym – płótno toporne

 

Chciałbym zagrać – uciekła pięciolinia

nakarmiłbym – nie odnajduję chętnego

 

 

Codziennie wypowiadam białego kruka

choć mgielnym szeptem nieopublikowania

 

Myślę nim bez mała ach nieustannie

Śnię pragnieniem, ehh, bezpowrotnie

 

O biały kruku, o biały kruku...

Widzę Cię! Słyszę Cię! Czuję Cię!

 

Wiem, że gdzieś jesteś .

 

 

 

Co Ty na to? Pozdrawiam :)

[Leszczym]

@duszka Bardzo fajnie Pan to zrobił:) Nie wiem, czy mogę z tego skorzystać podczas pisania drugiej książki, ale zaimponował mi Pan. Faktycznie ciekawa wersja. Jedno wiem na pewno, że nad tą myślą warto jeszcze popracować, wiersz wygładzić, użyć ciekawszych słów:) Sztuka szuka i może to jest w niej właśnie najpiękniejsze:) Dziękuję i pozdrawiam:)

 

 

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciesze się, że mogłam trochę pomóc :) I jestem kobietą :) Tak, mysl jest bardzo poruszająca, bo sięga głębiej w naszą prawdę i rozjaśnia ją. Dobrego dnia!

[Leszczym]

@duszka Przepraszam, nie chciałem Pani urazić:) Jestem tutaj zupełnie nowy, bo dopiero od wczoraj:) Jeszcze raz dziękuję:)

[duszka]

@Leszczym Nic nie szkodzi :) Witam Cię tutaj i życzę Ci radości z pisania i czytania :)

[Gość Franek K]

Ładnie to Duszka uformowała. Ja bym tylko dodał, że raczej "ech".

 

Pozdrawiam. FK.

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Też się zastanawiałem dlaczego ach przez "ch", a ehh przez "hh" (ha ha)?

[Leszczym]

Popracowałem, poprawiałem i mój wiersz - po Waszych, cennych uwagach wygląda następująco:

 

Biały kruk

 

Chciałbym napisać – słowo nie składa się

 

nie układa

 

namalowałbym – szkopuł, iż nie potrafię

 

płótno niechętne

 

Chciałbym zagrać – ciche takty nie płyną

 

ucieka pięciolinia

 

nakarmiłbym – trudno odnaleźć chętnego

 

wśród licznych

 

 

Mógłbym przekonać niewidomego handlarza

żeby już oddał aż za niedrogi bezcen

tylko że

żałowałbym zawartości ważnego magazynu

 

 

Codziennie wypowiadam białego kruka

choć mgielnym szeptem nieopublikowania

 

Myślę nim bez mała, ach, nieustannie

Istotnie, myśli nie wystawia się na rynek

 

Śnię pragnieniem, ech, bezpowrotnie

brzeżne sny nie idą w wielką rzeczywistość

 

O biały kruku, o biały kruku...

Znam Cię! Widzę Cię! Słyszę Cię! Czuję Cię!

Wiem, że gdzieś jesteś i oby obok.

 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli klikniesz trzy kropki w prawym, górnym rogu, na wysokości Twojego nicka, odkryjesz tam opcję "Edytuj". Korzystając z niej możesz poprawić i zapisać swój utwór, zamiast wstawiania poprawionej wersji jako komentarza.

Pozdrawiam