Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nauczyciel

Gość Franek K

Przez Gość Franek K
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Był raz nauczyciel, co wszystkich nauczał

Niekiedy doświadczał, czasami zaś zmuszał

 

Raz wyrozumiały, a raz bardzo srogi

Nieprzystosowanym strachem pętał nogi

 

Czasem się rozczulał, choć czynił to z rzadka

Przytulał do siebie i po głowie głaskał

 

Podczas egzaminów nie lubił ściągania

Nie dawał okazji do ich powtarzania

 

Choć chłodny zazwyczaj, bywał pełen troski

Uczył jak z porażek swych wyciągać wnioski

 

Kiedy błędy uczeń popełniał czasami

On mu podpowiadał, by uczyć się na nich

 

Lubił bardzo trudne zadawać zadania

Nie ucząc sposobu ich rozwiązywania

 

Choć wskazówek cennych udzielał dość wielu

To nigdy tej jednej, co wiodła do celu

 

Więc niejeden człowiek czuł się zniechęcony

Stawał z jego boku bardzo zagubiony

 

Wywoływał skrajne uczucia wśród ludzi

U jednych lęk straszny i nienawiść budził

 

Drudzy traktowali go z pewnym dystansem

Zbytnio niezmartwieni, że zabrał im szanse

 

Inni go kochali otwarcie lub skrycie

Tym nauczycielem było samo życie

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@Kot

Polemizowałbym z tą opinię. Powinno być ewentualnie rozdzielnie wtedy, gdyby było w kontrze do czegoś - np. nie zmartwiony, a wesoły. Takie są przynajmniej ostanie wytyczne, jak mi się zdaje.

A czepiać się można zawsze i wszystkiego :)

 

Pozdrawiam. FK.

Gość Franek K

Gość Franek K

Opublikowano
Opublikowano

@Pan Ropuch

 

Dzięki Panie Ropuchu :)

Jeślim popełnił jaki plagiat, to zaręczam, że nieświadomie. Kombinowałem od zera.

 

Pozdrawiam. FK.

@Radosław

 

Dzięki Radosławie :)

 

A gdzie ten wiersz można przeczytać?

 

Pozdrawiam. FK.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio w Warsztacie

    • T.O
      Sypialnia, salon...

         siedzę na skraju łóżka w pokoju, dogasa słońce razem z dniem. Gdzieś w tle muzykę gra radio. Powoli mrok odbiera to co dał dzień. Ona jest jeszcze w łazience.

      Szmer jednostajnego opadu wody z prysznica odbijającego się od ciała jest delikatnie dla mnie słyszalny, wiercę się, opierając dłonie o materac. Kęcę głową od lewej do prawej i odwrotnie. Jestem niespokojny. Mój nocny strój już trochę przyciasny. Muzyka jest teraz spokojna ale mnie nie uspokaja, można jednak zachwycić się jej dźwiękiem.Zaczynam rozmowę z samym sobą  -oczywiście w myślach , nie jest łatwo rozmawiać z soba samym. Nie mogę zanegować swoich słów czy myśli ale nie mogę zgadzać się z każda z nich. 

           Zawsze dostrzegałem subtelną różnicę po miedzy tym co lubię a tym co od niej dostaje? Tak, zawsze czekam to pewne! To frustrujące. Nerwowo odpalam papierosa : 

      - Ona nie lubi gdy palę(ja to lubię).

      - myślę, chyba wszystko jest idealnie okno otwarte, pościel wyprasowana , kwiaty w wazonach kurz starty.

      - I tak się znowu dziś nie uda. 

      - myślę dlaczego jak znowu będzie wymówka?

          Kładę sie na łóżku w poprzek bez poduszki pod głową ręce wyciągam za siebie łydki i stopy opadły w dól poza łóżko, stopy lekko muskają podłogi.

      Postanowiłem nie rozmawiać z soba więcej w tej chwili zatapiam się w muzyce.

      Oczy przymykam muzyka usypia mnie powoli zaczynam oddychać głębiej , jest mi błogo prawie zasnąłem.

      Prawie robi różnicę bo miedzy snem a jawą drzwi łazienki otwarły się.

         wchodzi Ona i od razu wali do mnie :

      -Dlaczego leżysz na kołdrze!

      -Zapomnij o rozmowie nie zauważasz jak cham ważnych spraw a chcesz rozmawiać o Nas? 

      -Nas nie ma właśnie dlatego , ze leżysz na kołdrze nie masz zasad , w twoim życiu nie ma porządku.

      I zaczyna ciągnąć dalej już beznamiętnie:

      - chcę obejrzeć film podaj laptop.

      Podje jej laptop, ona do mnie:

      -idź , spać do salonu!

      - Chce odpocząć i zasnąć.

      Odpowiadam:

      -dobrze, spokojnej nocy.

      Macha zdegustowana na mnie ,żeby wyszedł szybciej jej spojrzenie wskazuje , że nie ma tu miejsca dla mnie.

      Ja dolewam oliwy do ognia:

      - przydam się jak trzeba będzie przenieść coś ciężkiego...

      Tym sposobem zasypiam sam w salonie- o ile , można przez trzy godziny próbować spać ,wiercąc się i myśląc.I tak padłem dopiero krotko przed gdzieś ? Godzina demonów!

      0

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...