Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nauczyciel


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Był raz nauczyciel, co wszystkich nauczał

Niekiedy doświadczał, czasami zaś zmuszał

 

Raz wyrozumiały, a raz bardzo srogi

Nieprzystosowanym strachem pętał nogi

 

Czasem się rozczulał, choć czynił to z rzadka

Przytulał do siebie i po głowie głaskał

 

Podczas egzaminów nie lubił ściągania

Nie dawał okazji do ich powtarzania

 

Choć chłodny zazwyczaj, bywał pełen troski

Uczył jak z porażek swych wyciągać wnioski

 

Kiedy błędy uczeń popełniał czasami

On mu podpowiadał, by uczyć się na nich

 

Lubił bardzo trudne zadawać zadania

Nie ucząc sposobu ich rozwiązywania

 

Choć wskazówek cennych udzielał dość wielu

To nigdy tej jednej, co wiodła do celu

 

Więc niejeden człowiek czuł się zniechęcony

Stawał z jego boku bardzo zagubiony

 

Wywoływał skrajne uczucia wśród ludzi

U jednych lęk straszny i nienawiść budził

 

Drudzy traktowali go z pewnym dystansem

Zbytnio niezmartwieni, że zabrał im szanse

 

Inni go kochali otwarcie lub skrycie

Tym nauczycielem było samo życie

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Kot

Polemizowałbym z tą opinię. Powinno być ewentualnie rozdzielnie wtedy, gdyby było w kontrze do czegoś - np. nie zmartwiony, a wesoły. Takie są przynajmniej ostanie wytyczne, jak mi się zdaje.

A czepiać się można zawsze i wszystkiego :)

 

Pozdrawiam. FK.

Opublikowano

@Pan Ropuch

 

Dzięki Panie Ropuchu :)

Jeślim popełnił jaki plagiat, to zaręczam, że nieświadomie. Kombinowałem od zera.

 

Pozdrawiam. FK.

@Radosław

 

Dzięki Radosławie :)

 

A gdzie ten wiersz można przeczytać?

 

Pozdrawiam. FK.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN Napisałeś coś bardzo uniwersalnego - to pytanie "czy w tej studni była woda?" jest przecież pytaniem o wszystkie nasze niezrealizowane możliwości, niewykorzystane szanse, relacje, które nie wypaliły. Ta powtarzająca się fraza działa hipnotycznie. Podobają mi się te konkretne obrazy - "płaska miarka bez boków", "klamra, klamka" dla pragnienia, "jak motyla" chciał złapać, a dostał "wiatrem w twarz". To bardzo zmysłowe, dotykalne rozczarowanie. I ta ostatnia zwrotka - gdzie pojawia się autorefleksja:  Może zabrakło mi cierpliwości, uporu? A może "za dużo sody w głowie" - czyli naiwności, nierealnych oczekiwań? To ciekawy wiersz o poszukiwaniu, rozczarowaniu i refleksji nad własnymi wyborami.
    • @Wochen Napisałeś wiersz delikatny, medytacyjny, pełen wyciszenia. Piękne jest to przejście od obserwacji zewnętrznej ("rysuję ślady", "idę po zapachu") do całkowitego zlania się z tym, co obserwowane - "swobodnie spadam , razem z nimi , jestem żółty brązowy". A potem świat przestaje być martwą materią, staje się rozmową. I ta gotowość słuchania, bez odpowiadania. Bardzo mi się podoba. :)
    • @Starzec zatory, zatory życie ma humory raz w lewo, raz w prawo wszystko leci krzywo ale zanim się zepsuje katalizator ratuje   Pozdrawiam:)
    • @Annna2 Nie tylko artystów bywa natchnieniem , podąża za nią spojrzenie, o lotach marzenie .   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @Annna2 Aniu, sprytnie zastawiłaś pułapkę! Czytam, próbuję rozszyfrować te zagadkowe obrazy - "passaty na wietrze", "kumka", "patyk i gumka", myślę sobie: symbolika? metafora kondycji ludzkiej? Może chodzi o artystkę .... I nagle - "czapla siwa" na końcu! Cały wiersz się przewraca jak domino i układa na nowo. Wszystko nabiera sensu: ta jedna noga, cierpliwość, wypatrywanie "szczęścia w wody okruchach" (czyli rybek!), ten patyk, który "połknie szybciej niż gumka zetrze"... Uwielbiam ten żartobliwy ton - "cnotami nie grzeszy jak wielcy artyści", "mimoza albo inna muza w natchniuzach" (to "natchniuzy" jest świetne!). Pokazujesz czaplę z przymrużeniem oka, z sympatią dla jej drobnych niedoskonałości. A jednocześnie - czy to tylko o czapli? Bo ta "czapla jak Godot marząca o lepszych jutrach" to już coś więcej. Każdy czasem stoi na jednej nodze, skulony, cierpliwy, wypatrując czegoś w wodzie... Dowcipny, zaskakujący wiersz. Bardzo mi się podoba. :)))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...