Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@w kropki bordo Tęskniłem za twoimi wierszami. W tym jest coś wyjątkowo smutnego. PLka doznaje zawodu. Po czym dalsze słowa jakby pogłębiają rozpacz. "Głupia ze mnie dziwka" albo "Po co się tak szarpiesz". Tak jakby PLka wyrzucała sobie własną słabość.

 

W takich sytuacjach marzyłoby mi się spojrzenie ze zrozumieniem i akceptacją negatywnych emocji. Spojrzenie na siebie ze współczuciem i miłością by załagodzić ból. Tymczasem Po co się tak szarpiesz kojarzy mi się z tymi wszystkimi ludźmi chorymi na depresję, nie będącymi w stanie poradzić sobie z własnym smutkiem. I którym ludzie mówią "weź się w garść" "przecież to nic takiego", "przestań już".

 

Przy całej powyższej uwadze, widać, że PLka stara się poradzić z nieszczęściem wykorzystując to co a. Jakoś zatamować krwawienie emocji. "Za rogiem jest następna stacja" to próba dodania sobie otuchy. "obraz jakich wiele" to jakby próba powiedzenia, że nic tak naprawdę się nie stało, że sytuacja nie jest taka zła.

 

Kiedyś dołował mnie jeden problem. Gdy pogadałem z przyjaciółką podeszła do niego ze zrozumieniem. Gdy odezwałem się do przyjaciela podesłał mi na messengerze obrazek pistoletu z podpisem "Od czego są przyjaciele". Dla mnie ten wiersz jest trochę jak ten przyjaciel. Mówienie "twardym trzeba być nie miętkim", bagatelizowanie bólu. Wszystko w intencji radzenia sobie z cierpieniem. A smutny jest dla tego, bo nie uciekniemy od własnych emocji.

 

I patrz, ledwo do ciebie zajrzałem i już mam mega rozkminy o smutku, współczuciu, radzeniu sobie z cierpieniem i problemami które nas w życiu spotykają. Twoje utwory są niebezpieczne :).

Opublikowano

@Somalija Czytam sobie wiersze Kropki, myślę że mało znam autorkę. Nie czytałem jeszcze z nią wywiadów w prasie, może jak w końcu przeczyta jej twórczość ktoś ważny... :).

 

W sumie nie rozumiem celu pytania. Zabrzmiało jak "czy słyszałeś o jej ostatnim trupie w szafie?" ;). Wszyscy je mamy. Wszyscy mamy jakieś wady, nikt z nas nie jest doskonały. Psycholodzy mają żart "nie ma ludzi zdrowych, są tylko źle zdiagnozowani" :). To raz. A dwa, że to forum o poezji i myślę że powinniśmy rozmawiać o wierszach a nie piszących. Czy Kropki ma jakieś większe demony czy nie, to jej sprawa i jeśli nie ma ochoty tego poruszać, myślę że niewłaściwe jest wyciąganie tego na światło dzienne.

 

Opublikowano

Wiersz wypełniony bólem.  

Odczucie potęguje kontrast między treścią a dobraniem, rozłożeniem słów w wersach (miękko się to czyta), oraz wpleceniem w opis, dialogu wewnętrznego (tak odebrałem "po co się tak szarpiesz ... "). 

 

Ciekaw jestem, jak rozumiesz sformułowanie " zapasowa dusza". 

 

Pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

@Radosław myślę, że słowo "dusza" jest zbyt często wykorzystywane w różnych systemach nazwę je religijno-duchowo-ezotyrycznymi, nie lubię tego słowa, ale żem przekorna, użyłam duszy z czystą premedytacją. Czytam o starych duszach, o młodych duszach, a na portalach poetyckich tej duszy jest tyle, że zwyczajnie mnie mdli.

Zatem pomyślałam, a co by było, gdybyśmy mieli zapasową, może wtedy przestałaby być taka wzniosła i jedyna? Pozdrawiam :)

Edytowane przez w kropki bordo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tuszę że mam duszę(e)

więc się duszę(e)

dusząc duszę(e)

duszę oddam w tuszę(e)

za chwilę się uduszę(e)

Opublikowano

@w kropki bordo Fakt  , PL mógł chcieć się jej  pozbyć "oddałam pierwszemu lepszemu". Przed i po obraz wypełniony bólem, i agresją PL do siebie. 

 

Dzięki za odpowiedź, dopowiedzenie 

 

Pozdrawiam , dobrego czasu. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na suto z kotła dał to kotu San.    
    • A do makowca pac - w oka moda.    
    • Karb: dokąd idą? Kodu brak.    
    • Prawdziwa Wiara i Wiara w Prawdę
    • Czy niewysłowione ludzkie cierpienie Może mieć swoją cenę?   Czy bezbronnych przerażonych dzieci łzy Można dziś na pieniądze przeliczyć?   Czy przerażonych matek krzyk Można zagłuszyć szelestem gotówki?   Czy za zrabowane schorowanym starcom przedmioty Mogą młodzi biznesmeni dziś żądać zapłaty?   Czy za zachowane obozowe opaski Wypada dziś płacić kartami płatniczymi?   Czy za wspomnienia młodzieńców rozstrzelanych Godzi się płacić przelewami sum wielomilionowych?   Niegdyś zabytkowe monstrancje i menory, Padały ofiarą rasy panów chciwości, Kiedy SS-mani pieniądze za nie liczyli, Jak przed wiekami Judasz za Chrystusa srebrniki.   I bezcenne pamiątki rodzinne, Często zacnym ludziom zrabowane, Nierzadko kryjące wyjątkową historię, Przez SS-manów były przeliczane na pieniądze…   Dziś niemieccy biznesowi magnaci, Zapominając o prostej ludzkiej przyzwoitości, Nie licząc się z swymi wizerunkowymi stratami, Na tamtym cierpieniu znów chcieliby zarobić,   Na głosy sprzeciwu pozostając głusi, Topiąc w drogich alkoholach sumienia wyrzuty, Tragedię tylu ludzi chcieliby spieniężyć, Kalkulując cynicznie łatwy zysk…   Niegdyś oni do naga rozebrani Głodni, wychudzeni, bezsilni Będąc na łasce SS-manów okrutnych, Bez pozwolenia nie śmiąc się poruszyć.   Niewysłowionym strachem wszyscy przeszyci, Z zimna i strachu przerażeni drżeli, Czekając na śmierć w komorach gazowych Wyszeptywali słowa ostatnich swych modlitw…   A dziś na niemieckich salach aukcyjnych, Panuje wszędobylski blichtr i przepych, Wszędzie skrojone na miarę garnitury, Połyskujące sygnety i sztuczne uśmiechy,   Szczęśliwi potomkowie katów i oprawców, Bez poczucia winy ni krztyny wstydu, Za tamtych ich ofiar niezgłębiony ból Żądają butnie wielocyfrowych sum…   Lecz my otwarcie powiedzmy, Że cierpienia spieniężyć się nie godzi, Niezatarte przyzwoitości zasady I tym razem spróbujmy uchronić...   Lecz my ludzie szczerzy i prości, Choć symbolicznie się temu sprzeciwmy, Może oburzenia głosem stanowczym, A może prostych wierszy strofami…   By te padające bezwstydnie ceny wywoławcze, Cywilizowanego świata wstrząsnęły sumieniem, Milionów ludzi budząc oburzenie, Głośnego sprzeciwu będąc zarzewiem.   By ten kolejny skandal Godzący w pamięć o ludobójstwa ofiarach I tym razem nie był zamieciony pod dywan, By upokorzoną była niemiecka buta...        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...