Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jesienne pożegnania.


Rekomendowane odpowiedzi

Kolejna jesień siadła na łące,

kłęby białego dymu maluje.

Po niebie chmury płyną obwisłe,

sznur dzikich gęsi w dal odlatuje. 

 

I znowu motyl utknął za szybą,

choć nie wiadomo, jak tam się dostał.

Miota się trwożnie,wyjścia nie widząc,

i naraz - wolny - odleciał z okna.

 

Przechodzi pani z kasztanem w dłoni, 

pod kasztanowcem, liczy kasztany.

Jesienny motyl musnął w przelocie

skrzydłami dłonie par zakochanych.

 

Wiatr na przeciągu łamie gałęzie,

sponiewierane lecą konary.

Co chwilę mijam kogoś w alejce,

lecz my się tutaj już nie spotkamy.

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Marianna_Katarzyna (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • _M_arianna_ zmienił(a) tytuł na Jesienne pożegnania

Piękne wersy, piękne obrazy, ruch w wierszu, puenta - jak na jesień przystało. 

Ale myślę, że wiersz można ulepszyć - choćby w pierwszej strofie, pokombinować, nie odpuścić jesieni ;) 

Jesień jest ok. !!! 

 

Pozdrawiam

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...