Dla mojej królowej.

[Gabrys]

Taką widzę miłość

jaką ty jesteś

w tysiącu dzbanach miodu pitnego,

od których nawet niedźwiedź by mnie nie odpędził,

aż taką jesteś słodyczą.

 

Łakomię się na ciebie

chcę tego miodu ,

ale nie jestem szerszeniem który tylko czerpie korzyści,

siejąc spustoszenie w pasiece,

chcę być na dłużej w zielonym ulu,

i robić wszystko dla mojej królowej,

tak jak mi zabrzęczy,

[duszka]

Wiersz jako całość wypowiada się bardzo obrazowo i pięknie, ja jednak z treścią dowóch ostatnich  wersów (choć sa w brzmieniu równie piękne) po prostu (z doświadczenia) nie potrafię się zgodzić, bo to dla mnie juz nie jest miłość... Bo w niej nie ma królowej/ króla i sługi/służącej, tylko dwoje "równoważnych" ludzi. Ale to twój wiersz i wiem, że czujesz i piszesz od siebie :) Pozdrawiam.

 

.

Edytowane 21 Września 2020 przez duszka (wyświetl historię edycji)