Wołyń

[tomass77]

Nikt się nie spodziewał 

Ludzie białe lalki 

Wola ich huśtawka 

Nikt nie mruknął nawet.

Nie odszedł raźnym krokiem

Głowę kładł pod topór 

Wierzył w świat codzienny

W niewidzialny opór. 

 

Ona się kąpała 

Za dawnym płakała 

Pośrodku tej rzeki 

Wiosna skocznie grała..

Jakby żadni „nasi” 

Albo nietutejsi

Wtargnąć tutaj mieli

Tęsknota krzyczała.

 

Wtem nadeszli rano

Z cepem i naganem

Z gwiazdą czy swastyką

Wolną Ukrainą.

Wtem z bełkotem w gębach 

Weszli po kryjomu

Bracia i kamraty

Ze wsi obok, z domów. 

 

A po krwawej jatce

Stanęli wpół ciżbą

Dumni z pracy w polu

Z udanego żniwa ..

Edytowane 18 Września 2020 przez tomass77 (wyświetl historię edycji)

[Marek.zak1]

To prawda, znam z opowiadań rodziny, ale jak reagowała tym czasie KG AK w Warszawie? Wysyłała obserwatorów. Polecam :Wołyń zdradzony" Piotra Zychowicza. 

Edytowane 19 Września 2020 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[dmnkgl]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Te dwie linijki zrobiły na mnie największe wrażenie. Co to musiała być za duma...

Pozdrawiam

[Andrzej_Wojnowski]

Gdzie kościoły świecące jesienią

Wśród wołyńskich pejzaży nad ranem

Zawsze pełne wiernych w niedziele

Razem z bogiem który jest Panem

 

Ludne wioski ludzi szczęśliwych

W różnych zawsze mówiących językach

Dzisiaj błyszczą ruiną kamieni

Nienawiść ten obraz zrobiła

 

Płacze Chrystus z kapliczki przydrożnej

Bo nie taki głosił nauki

Widzące zwłoki rzeką płynące

I domów płonące łuny

 

A kamienie krwią niewinnych zroszone

Już od lat zadają pytanie

Czemu sąsiad  mordował  sąsiada

Jaki bóg dał im takie zadanie

 

 

Pozdrawiam

[tomass77]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję. I pozdrawiam. 
 

T.