Rozlana kawa

[nocnakuna]

Zapytałbyś mnie zapewne co myślę

Byłbyś ciekawy co do niego czuję

Dyskutowalibyśmy o moim śnie

I czym moje zachowanie skutkuje

 

Zapytałabym co u Twojej babci

I jak Ci się tam w ogóle (nie) żyje

Uznałbyś że to etap akceptacji

I że wiesz co się w sercu moim kryje

 

Razem byśmy pomilczeli przy kawie

Ktoś by głupio gadał na końcu sali

Wymienilibyśmy bystre spojrzenia

Gdybyśmy tylko jeszcze rozmawiali

 

Po latach pominiętych koniecznością

Może kiedyś jeszcze zapukam do drzwi

I po minucie będącej wiecznością

W końcu na oścież je otworzysz mi

 

Wszelkie uwagi co do technicznej strony są bardzo mile widziane, ale zapraszam również do pisania swoich interpretacji. Ścieżek jest na pewno więcej niż jedna i jestem ciekawa do której przeciętnie się najłatwiej skłonić ;)