obłęd

[ponick kolny]

     w lustrzanym odbiciu stałaś przy mnie naga

     pamiętam ogrodu wzbierającą ciszę

     miłość rozsnuwała zasłony przemilczeń

     czas się zatrzymał na sekundy dwusetną

     i tak trwa do dzisiaj w głębiach twoich oczu

     które zmieszane pochłonęły błękity

     

     błędów natarczywych nieświadom młodości

     wtedy nie zdążyłem o to cię poprosić

 

o ile fOtka pokazywała i brud i dur białawy zakop akt Ofelio

 

     wywołaną kliszą zostaniesz w archiwach

     palindromem wracającą metaforą

     dzisiaj swoim śpiewem ciebie przypominam

 

 

.

     

[Draco]

@ponick kolny   bez dziewiątego wersu

[[email protected]]

@ponick kolny

Pozdrawiam, bardzo osobisty wiersz, a takie lubię bo nic z nich nie rozumiem.