Tu mieszkam

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

W tej sprawie dzwonił do mnie Zbigniew i Dominik,

że Auschwitz u mnie w mieście budują filmowcy,

podobno solidnie. Jak zwykle tajemniczy

kolega potwierdził, że owszem - na strzeżonym

 

terenie, nie można wejść. Odlecieć wciąż można

z lotniska w Modlinie, bo pomimo zakusów

i susów, którym dalej na południe, port ma

zwolenników. Czarodziej hokusów pokusów

 

w koszarowcu nie przestał jeszcze chyba robić,

przerobić chcąc w świątynię konsumpcji Twierdzę.

Nie chcąc twierdzić, że mu nie wyjdzie, wierzę w covid,

na który padł pub z piwem kraftowym, a nieźle

 

Grażyna się trzymie i piwo niewątpliwie

ma za sześć. Ogródek pod sklepem dziki kwitnie

w bujne pokolenia gwiazd i czeka na przyszłe.

A gwiazdy bywają tu, owszem, miejsce przychylne

 

postapokaliptycznym wizjom z fabryki snów.

Steven Seagal karate popis dał i Wajda

w zamek Horeszki spichlerz przerobił ( a na wuj

połowa tych drzwi była z drewna). Na łby nadal

 

spada cegła za cegłą z uceglenia spichrzu,

haki z sufitu sterczą, lwy żeliwne pyski

rozdziawiają z fasady, czas zęby na cyplu

ściera u zbiegu dwóch rzek, spichrz czeka na przyszły

 

rok nie wyrok.