Czas Agape

[pomaranczowy.kot]

idź precz o prymitywna siło Ludus

zabierz ze sobą pożądanie

i niszczycielską moc Manii

przyszedł bowiem wiek rozsądku

czas hołdu Agape

i zerwania z przepięknym Erosem

 

idź precz o wielka namiętności

już mego serca

ponownie nie zabijesz

był bowiem Diabeł

lecz jest Księżyc 

a po nim wzejdzie 

Słońce Wielkich Arkan

 

 

 

 

 

Edytowane 9 Sierpnia 2020 przez pomaranczowy.kot (wyświetl historię edycji)

[Gość]

@pomaranczowy.kot i życie doczesne w rękach natury, która nas budzi i usypia, nie wyrywa że snu jak emocje ludzkie, szarpane jak struny. Polecialas lekko jak ptak w tym wierszu. Brawo

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odczytuję to jak powrót, czy silną wolę powrotu do pierwotnego źródła miłości... Jego woda jest najczystsza. Piękny i decydujący dla naszego dla życia temat. Pozdrawiam

[Łukasz Jasiński]

Poprawnie, czysto i logiczne, otóż to: to nic innego jak biały wiersz, większość tutejszych użytkowników to grafomani i wierszokleci i pozal się, Światowidzie, nie wiadomo co jeszcze, nie odróżniają klasycznych wierszy od białych i eksperymentalnych, słowem: tworzą zwykłą prozę, dalej: nożem kroją i tworzą kolejny wers - nie posiadają warsztatu literackiego.

 

Łukasz Jasiński