Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czasem didaskalia jest potrzebna dla uzupełnienia tekstu. 

 

I tak jak to z fotografiami bywa, mamy do czynienia z negatywem i pozytywem, odwróconym nasyceniem barwą ale i znaczeniem tego samego  kształtu uchwyconego przez światłoczułą kliszę. I przez to my sami widzimy się inaczej, nic widzą nas inni w obrazie wspomnień, które przecież karmią się pozorem tego, co szczególnie chcielibyśmy pamiętać. 

 

Pozdrawiam serdecznie:)

Opublikowano

Te dwa wersy o spływaniu krwią może zbyteczne... kontrast i tak jest wymowny. 

Te "didaskalia" jak to nazwał huzarc :) też chyba zbędne, natarczywie mogą sugerować, że autorka bardzo nie chce utożsamiać się z treścią i pojawia się pytanie, a dlaczego? :) Jeśli są odniesienia w komentarzu, to nic nie szkodzi, w końcu jest teraz możliwość podglądu edycji, więc jak ktoś będzie chciał, to sobie zajrzy... pod podszewkę :)

Pozdrowienia

Opublikowano (edytowane)

@huzarc   Rzeczywiście, czasami pewne rzeczy wypieramy ze swojej świadomości, inne przejaskrawiamy. Najlepiej chyba nie wracać za często do podobnych "fotografii" i iść dalej.

Dziękuję i również pozdrawiam :)

 

@iwonaroma  Ta krew rzeczywiście jest taka trochę "za wprost", ale jednak nie chciałabym usuwać tego fragmentu. Co do drugiej sugestii - to jak widać - skorzystałam z niej ;)

Dziękuję i dobrego dnia życzę :)

Edytowane przez Victoria (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @JWFI tu by można polemizować, czy wszyscy się trudzą i poszukują :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • @Alicja_Wysocka , poza tym jednym twoim przewidywaniem odnośnie dalszego losu Agnieszki, którego nie podzielam, to bardzo się cieszę, że ciebie to moje opowiadanie tak wciągnęło. Takim moim marzeniem, a może strategicznym celem, jest, żeby jakaś dziewczyna napisała utwór, w którym to Agnieszka byłaby narratorką, a nie jej mąż Marek. W końcu Agnieszka doświadczyła pewnych zdarzeń, których nie doświadczył Marek, jej mąż. Na przykład co myślała sobie, kiedy zrezygnowała z odwoływania się od swojego wyroku. Albo jak to wyglądało, jak była przyjmowana do zakładu karnego, kiedy oddawała własną odzież i obuwie i zakładała więzienne ubranie i więzienne drewniaki. Bo, że Marka intryguje, jak te sprawy dokładnie wyglądały, to chyba widać po jego snach. Na przykład na końcu pierwszej części: "A kiedy spałem były sny. Na przykład, jak Agnieszka zdejmuje kolorową sukienkę i szpilki i zakłada zieloną więzienną spódnicę i drewniaki..." Albo sen Marka w drugiej części: "Tej nocy śniło mi się, że Agnieszka jest w więzieniu, ale jest we własnym ubraniu: niebieskich dżinsach i szarej bluzie od dresu. Tyle, że na bosych stopach ma te białe więzienne drewniaki, w których ją już widziałem na ostatnim widzeniu. Chodziła w nich tam i z powrotem głośno klekocząc, żeby je przymierzyć. Raz nawet tupnęła drewniakiem. Potem strażniczka zaprowadziła ją do jakiegoś pomieszczenia, gdzie moja żona usiadła za biurkiem i coś pisała na komputerze. " (15 akapit drugiej części). A więc z Agnieszką jako narratorką mogłoby być na prawdę ciekawie. Ale chyba byłoby lepiej, kiedy ta narracja Agnieszki zostałaby napisana po tym, jak ja ukończę całość z Markiem jako narratorem. No i taka dziewczyna by się musiała poczuć wystarczająco zainspirowana, żeby coś takiego napisać... :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • dziękuję :)
    • oo coś dla mnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...