Drużyna Pierścienia (niby-satyra i coś z hip-hopu)

[Michał Ziemiak]

W przodu pójdzie mag z podkrążonymi myślami
Kieszenie ortalionowych szat mikstur pełne
Biała trójwymiarowość
i ziele obłędu z krainy wyśnionej

Za nim rycerz o przyłbicy łysej
z rodowym herbem Dziar – a – skość
na chemicznie tuczonym przedramieniu
Miecz jego – choć drewniany – przestrasza
Wąski u głowni
Szeroki u szyjni

I pies niczym świnia
Szczęka bałamutna – rzeki śliny
Szczecina

U boku – hordy orków zbrojnych w tępe rymy
Powiadają – My – chłystkowie przeznaczenia
Odwrotne proroctwo Wisko – Bloko

Jeszcze opis wąwozu – nieforemny graniastosłup
Na rogu karczma co Gnój się nazywa
Kominy Kombinatu Mordu – or przypominają
o pierścieniach

Tak – krążki blichtru
Metale filozofii krzywej

Bo cóż to za pomyłka z tą ich mocą
skleconą z powszedniości