chowaniec

[Lucyferia Piekielna]

skądś przyszłam, ktoś mnie wypluł w biegu
ktoś mnie oswoił, obłaskawił
ktoś trafił w głowę kulą śniegu
ktoś na rozstaju mnie zostawił

koślawo stawiam błąd na błędzie
kamienny wznosząc sobie szałas
w twarz nie napluje nikt przybłędzie
zadbać potrafi o siebie sama

jestem samotność, twój chowaniec
pusta alejka w twym ogrodzie
za wierność, lojalności garniec
będę lód kłaść ci w serce co dzień

ja - porzucona czarodziejka
nie oprzesz mi się nawet w tłumie
moc moja jest przedziwnie wielka
chodź, pocałuję cię - zrozumiesz

...

świadomość w deszczu jak mur pęka
w kaskadę ujęć czarno-białych
w strachu przed pustką krucha wnęka
wyłzawia nawet hardość stali

[Penelopa]

Trudna jest ucieczka przed samotnością....ale (tu sie powtórzę) podoba mi się Twoj styl,
lekkość pióra i sposób ujęcia tematu.

[Lucyferia Piekielna]

Dziękuję :)
Nigdy tak do końca przed nią się mnie ucieknie, ale można próbować ją oswoić - być może wtedy nie będzie gryźć tak dotkliwie?
Nie czuję się jeszcze zbyt pewnie w poezji rymowanej, tym bardziej cieszy mnie, że moja niepewność nie stłamsiła przekazu. Dziękuję za komentarz :)