Jesienne siostry

[lena2_]

Jesteśmy do siebie podobne,
lubimy przeglądać się w brązach.
I w łanach lirycznych wrzosowisk,
za myślą ulotną podążać.

W spojrzeniu nosimy zadumę,
nad światem, w pór drugiej połowie.
A kiedy zanadto pochmurne,
miękniemy, jak kartka pod słowem.

Pragniemy wyzłocić wspomnienia,
po wiośnie i lecie zdyszanym.
Ja w wierszu skrojonym ze wzruszeń,
ty w liściu co spadł rozszeptany.

Z tęsknotą patrzymy w obłoki,
gdzie ptaki się w drogę szykują.
By chciały powracać to trzeba,
pozwolić im teraz odfrunąć.

Edytowane 20 Czerwca 2020 przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

smętkowi się ponieść nie damy

dzień nowe radości przynosi

a ptaki niech lecą  w nieznane

bo szczęścia ciut więcej jak grosik

 

a pośród szarości i brązów

złocienie błyszczą w prześwitach

i schodzą z cokołów posągi

energia powraca do życia

 

Pozdrawiam

[lena2_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

he he.. nie zawiodłam się na Tobie, są dwie dodatkowe zwroteczki:)pozdrawiam:)

[Jacek_Suchowicz]

podejrzewam, że masz dość tej zabawy, ponieważ rękawicy nie podnosisz - ale jak skrobniesz coś fajnego to pióro samo niesie

Pozdrawiam

[lena2_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lubię Twoje " dopiski" bo fajnie dopełniają wiersz:) no i  "podnoszę rękawicę"

 

energia nie zawsze powraca

lecz trzeba jej szukać na nowo

bo przecież to rzecz najważniejsza

by godność nadawać wciąż słowom

[MIROSŁAW C.]

@lena2_

... 

brązy żółcienie burgundy

pierwsze oznaki jesieni

 

szeptucha rozpoczyna

ceremonię zapachową

[Jacek_Suchowicz]

"no i ..."

 

a słowa są ciepłe lub zimne

i strofach składają się w zdania

brzmią godnie lub czasem naiwnie

by w rytmie strofami poganiać

 

autorka pazurki wyostrzy

by sensy w nich płynnie zamykać

w środkach wyrazów nie pości

by powstał maleńki unikat

 

Pozdrawiam

Edytowane 17 Czerwca 2020 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)

[lena2_]

" a poza tym..."

 

pazurki można wyostrzyć

polerce powierzyć temat

lecz to nie sprawi niestety

że wyjdzie lśniący poemat

 

:):):) pozdrawiam

Edytowane 17 Czerwca 2020 przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[Jacek_Suchowicz]

skąd taki ponury brak wiary

pesymizm najbardziej zaszkodzi

poetom powszechny fakt znany

że cudne się w błysku urodzi

:))))))

Pozdrawiam

[lena2_]

..jednak..

 

 

gdy biegnę pomiędzy wiersze

bo serce do nich się rwie

nie wiem czy ja słowo niosę

czy ono ma w garści mnie

 

[Gość Radosław]

Przepiękny. Im dalej końca, tym nostalgicznej,  z nadzieją.  Pozdrawiam. 

[JWFA]

Piękny wiersz, pozdrawiam

[lena2_]

@Radosław

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuje serdecznie za podobanie:)

Cieszę się,:):) pozdrawiam :)

[fregamo]

@lena2_ to trzeba... na pewno...?

[Gość]

@lena2_ pięknie, malowniczo, nostalgicznie, prawdziwa poezja :)

[lena2_]

@fregamo  dzięki za serduszko:)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Alicjo , pięknie dziękuje za tak miły komentarz, dobrego dnia:)

[Czarek Płatak]

Jest to tekst przepięknej urody. 

W drugim wersie przed 'brązach' chyba 'w' uciekło. Pozwolę sobie również nadmienić, że przypomniał mi mój wiersz, zamieszczony tutaj gdzieś, kiedyś pt. Dwie jesienie. 

Z pozdrowieniem! 

[lena2_]

@Czarek Płatak  Dziękuję Czarku za spostrzegawczość i opinię  :) pozdrawiam:)