Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Tragedia

Lata mijają jak szalone; Ja z powyrywanymi korzeniami stoję,

kto mógł przewidzieć, ze jezioro pod morskimi falami utonie,
a lata temu pomnik wykuty, dziś zniszczony, upadły, opluty - spłonie,
jedynie Zosia niegdyś pomijana dba bym nie usechł do rana.
Lata mijają coraz dłuższe; Moje korzenie krzywe wydają się krótsze,
próżno szukam przykładu wśród drzew podobnych, nawet oschłe bez wody żyjące,
gdzie pień słaby niczym z piachu rosnący, fundament mają z ziemi nie wystający.
Lata mijają jeden po drugim; Ja już dawno nie stoję - leże płaski i gruby,
kiedy minęła mnie upadku chwila, przecież czujny pilnowałem aby taka nie nastąpiła.
Powodów jak należy szukam w sobie w końcu to tak z ziemi wyrastają Bogowie,
czy to brudne listowie, owoców braki - czemu na mnie czas schyłku natrafił.
Lata minęły wszystkie dotychczas; Nie ma już mnie tam gdzie przywykłaś,
pytasz czemu, a odpowiedzi nie ma. Odeszła już dawno ostatnia nadzieja,
wniosek jednak nasuwa się jeden, mimo pięknej korony umrzesz, odejdziesz
kiedy korzeń twój spróchniały będzie.


Nigdy nie pisałem wierszy, prawdopodobnie ten też nie jest poprawny, ponieważ mój warsztat nie istnieje.
Jest w nim jednak zawarte wiele emocji, które towarzyszyły mi podczas mojej małej, wielkiej tragedii emocjonalnej.
Czułem potrzebę, aby to z siebie wyrzucić -  a w ramach autoterapii dać komuś do przeczytania.
Pozdrawiam

Edytowane przez D22 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Jak bym widziała swoje pisanie, hahaha

Napisałam kiedyś prozę rymem, ale nie wiedzieć czemu za bardzo się nie spodobała, hahaha

 

@D22 Pisz, po prostu, co Ci serce dyktuje. Ktoś Ci najwyżej wiersz skoryguje.

Początki nigdy nie są łatwe. Zawodowcy mówią: trzeba dużo czytać i czytać dużo, więcej, żeby wiedzieć, jak się pisać powinno.

Bo ja wiem. Warto czytać na pewno i nie tylko poezję. Po to np, żeby sprawdzić, czy ktoś kiedyś pisał podobnie do mnie.

I warto sięgać do autorów zagranicznych, piszą zupełnie inaczej.

Każda praca winna być nagrodzona, dlatego ode mnie plus, bo tutaj widac sporo pracy i spory pracy trzeba włożyć, żeby wiersz dopracować :)

Życzę Veny i powodzenia w dalszym tworzeniu :)

Pozdrawiam!

 

 

 

Edytowane przez ais
oj, bo tak (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jedno po drugim

 

bogowie powinno być tutaj z małej litery.

 

Pewnie można się jeszcze do czegoś przyczepić, ale ogólnie jest całkiem nieźle. Przeczytałem nawet z pewną przyjemnością. Tragedii nie ma, powiedziałbym ;).

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...