Przerwana Miłość i Co z Tego Wynikło

[Dekaos Dondi]

faluj łąko faluj

swym złocistym łonem

tam horyzont

na nim

słońce napalone

 

tarcza już gorąca

kłos stęskniony każdy

wybuchy

czułości

ptaszek niewyraźny

 

drzemał i miał pecha

w tej miłości chwale

został

usmażony

namiętności żarem

 

jam ciebie słoneczko

bliżej w życie ścielę

tyś moja

łąkusio

innej nie rozgrzeję

 

°

aż razu pewnego

obłok ta zaraza

kulę złotą

zakrył

na pląsy nie zważał

 

gdzie tyś moja miła

a ty gdzie horyzku

nie mogę

cię dojrzeć

miłość poszła w piz…

 

och ty mój kochany

nie przeklinaj tutaj

wiem

obłok zawinił

to przez tego fiu…

 

°•

tak to z tej zgryzoty

słońce już nie wzeszło

w sobie się skurczyło

wnet potem wybuchło

 

 

Edytowane 10 Czerwca 2020 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)

[Wiesława]

@Dekaos Dondi a może końcówka " w sobie się skurczyło, wnet potem wybuchło" jak myślisz ? to oczywiście taka luźna propozycja, która mi się nasunęła podczas czytania tego wiersza, Pozdrawiam serdecznie :-)

[Dekaos Dondi]

@Wiesława

Wiesława→Dzięki za zarknięcie.

Co prawda by nie było nieco dalszego rymu→wzeszło-wszystko,

ale za to bliższy→skurczyło-wybuchło.

Może zmienię za radą Twą, bo to właściwie jakby osobna zwrotka. Jeszcze nie wiem:))
Pozdrawiam:)

Edytowane 10 Czerwca 2020 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)