Depresja Salicze 1 i 2

[Ośmiorniczka]

Nie patrz, na tę nienawiść głębszą niż kiedyś. Uwikłana w codzienność bezimienna i bezpańska sucz na zbyt długiej smyczy. Odejdź, już dość pustosłownych tłumaczeń przez łzy, na każde nieszczęście przypada zbyt wiele, na każdą noc zaklinasz oddech, by strach przed zaśnięciem błyszczał w oczach. Zobacz, serce na chwilę przestało krwawić, choć w snach widzę ciebie, a może śmierć...? Przychodzi po cichu, w białych rękawiczkach zdejmuje buty.

 

 

Powiedziała, że już wie, jak brzmi jej śmierć, że dzwoni jej w uszach i że chce dotrzeć gdziekolwiek tylko nie tutaj. Powiedziała też, że nudności są dla niej piętnem, a dni nie mogą się przebić przez zasłonięte okna. Na nocnej szafce trzymała tabletki, pastylki przeciwbólowe i nieszczęście na receptę. Kiedy zabierało ją pogotowie, sąsiedzi wymieniali pogłoski, a mnie zrobiło się niedobrze...