Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

1221

I znowu spotkałem szatana i znowu było z nim źle.
patrzaj, powiedział i zatoczył dookoła ręką 

wiem , to już było.
znowu pijany i brudny. skrzywił się do płaczu jak dzieciak.
przestań,  mówię - tu nikt nie płacze .
odwracamy głowy, nie patrzymy , nie chcemy o niczym wiedzieć.
jesteśmy zażenowani starością, chorobami , biedą , tym całym syfem .                   

nikt tu nie płacze .
umieramy.  
no i masz poryczał się 


                    w noc co jest tylko odvróconym dniem przyjdzie po ciebie 
                          ten co go w piśmie zvą "szevc" lub "szevski" 
                            tedy  ukorz  się  przyklęknij  i tak  proś 
                               nie bierz mnie szevcze odvleknij czas 
                                   choć to twe chrzęszczące żniva
                                      osikova stal a serce drży
                                        povstrzymaj cios
                                           i oszczędź nas 
                                              ostatni 
                                                  raz

 


 
 

Edytowane przez Jarema Kucaina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

tak.

nie ma jak współodczówanie, od razu wyczułaś "pismo nosem" .  imasz nowego awatarka. fajny.

wg mnie najgorszego awatarka ze wszystkich ma taki gość co ma wklejone zwykłe zdjęcie 

takiej mordy w okularach i we wąsach z lat 70 ubiegłego wieku. Ha ha, wiesz który to ?

Opublikowano

@Jarema Kucaina  Szatan płaczący niczym przerażone dziecko? Cienkie. Nawiązanie do pisma ( domyślam się, że "tego") i bredzenie o jakiejś "osikovej stali"? Cienkie. A co do "mordy w okularach i we wąsach z lat 70 ubiegłego wieku" - pewnie to widzisz w swoim lustrze, kiedy zioło już przestaje działać i wracasz do realu ;)))

Opublikowano (edytowane)

ale jest jeszcze tleniona blondyna , lahaj i pan z dredami w czapce. k* wa , ale jajca !

nie mogę się zdecydować :) pierwsze miejsce w mej prywatnej  top liście na najgorszy awatarek 

zajmuje , uwaga !

 

..... nr 1 

 

kawusia nie pchaj się w gips

tumany proszone są o przejście w głąb korytarza, do miejsc stojących. pa kaweczka, koniec audiencji.

wyjątkowe "tumany" proszone są

                              .o kierowanie się w stronę wyjścia

                                                                                             ,bayo kawusia :))))

Edytowane przez Jarema Kucaina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Droga autorko Basiu, zakładanie kolejnych kont nie sprawi, że uda się uniknąć blokady konta.

Żegnamy i nie zachęcamy do powrotu - każde kolejne konto będzie blokowane bez wyjątku.

  • Mateusz zablokował(a) ten utwór
Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Ważne dostrzec bo dotknąć nie sposób...zbyt płocha jest i tajemnicza ta nasza CISZA W NAS......ona jest bazą i tylko wrażliwy człowiek tak pięknie i lekko opisze JĄ........Tobie to wyszło i gratuluję.Ja muszę biec ...zabiorę obraz ciszy z sobą...pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz .....hej obserwatorze trafiony komentarz.Jak zwykle zresztą...''głową z uznaniem pokręcilłam'' Jacku............
    • jak zwykle obrazy - ciekawe ale   miłość dźwięków potrzebuje słów i wyznań i czułosći seks namiętność fizys czuje bo ulega swej "wolności"   pozdrawiam
    • jak chcę widzieć oczy piwne no to spojrzę do lusterka ja uwielbiam błękit w oczach zieleń kocią czerń niewielką   sił nikomu nie brakuje w czasie figli z jakąś kotką satysfakcję mas niemałą "już dość proszęęę' słyszy słodko :)))
    • Wieczór. Jezioro zapina horyzont ostatnim promieniem światła. Słońce – spóźniony kochanek – tonie w jedwabnej, szepczącej trzcinie. Cisza. Nie pusta. To język pragnienia natury. W niej każde ich tchnienie. Woda milczy Ale to milczenie drży – jak skóra świata przed pieszczotą dłoni. Oni. Bez imion. Miłość nie potrzebuje dźwięku. Spleceni, jakby czas tkany był z ich oddechów, jakby każdy gest, każda ścieżka - prowadziła do tej chwili, czekał zapisany w niebie. A jednak – w ich spojrzeniach cień. Dotyk losu. Świat szepcze kruchą pieśń przemijania. Ich pocałunki – ciepło ciał i drżenie warg, symfonia żywiołów: ogień i wilgoć, wieczny alfabet istnienia. Nie całują się. Oni się stwarzają. Jezioro patrzy: nieme. Wierne. Rozświetlone – bez końca Brzeg milczy, lecz to milczenie kłania się Przedwieczności – ciszą bezmierną.    
    • @Berenika97 dziękuję, to dla mnie ważne, że tak uważasz :) piękne masz imię - już od jakiegoś czasu chciałam to napisać,.ale mi wypadało z głowy :) @Robert Witold Gorzkowski zrobiłeś mi dzień tym komentarzem, dziękuję :) muszę iść dzisiaj na spacer, może jaki wpatrzony w obłoki się potknie i wpadnie wprost w moje ramiona. To brzmi jak dobry patent na podryw :) @Łukasz Jasiński oj Łukaszu, zawsze się trochę boję tego Twojego "oj" :) @Gosława oj ja też - albo wulgarna, albo za smutna, albo nie taka. Posłuchać możemy i tyle, a potem pójść po swoje, bo nam się należy :) Dziękuję Ci bardzo za komentarz (to, że je lubię i, że są dla mnie ważne, to wiesz) i życzę dobrego czasu :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...