Moja księżniczka (szkic)

[izabela walter]

niskie obcasiki wybijają dumny truchcik
pod lekko rozmazaną czarną kredką
zalotne refleksy wyblakłe tęczówki
tu zafastrygować, dopasować gorsecik

jak grozi naparstkiem ze szpilkami
w zębach przez zaciśnięte usta
pomrukuje zaklęcia stawia karty guślara
to znów rozkłada sztalugi maluje stare chaty

w nocy trzyma za rączkę
cicho nucąc czterech pancernych
o janku i makach a gdy zwalnia uścisk
pod uchylonymi drzwiami na taborecie

aż do kolejnych wojen moja księżniczka
odgarnia cienie spośród prętów łóżka
pielęgniarce po cichu zwitek papierków
pilnuje oddechu rano do teatru srebrny naparstek

i żółty kanarek w pracowni pączki z różą
haftowaną chusteczką rozmazany lukier
a u dołu podpiąć; będziesz szła, nerwy
nie potknąć się, przewrócić

za ten pokazany język różowe pantofelki
pod bramą codziennie papierosy kefir wodę
niekochana w amoku choć nikt inny tak za rękę
a w staniczku koniecznie musisz mieć pieniądze

[Daniel Piaszczyk]

Dobrze napisane ,porządnie i z pomysłem.
.
pozdrawiam

[izabela walter]

dziękuję. zapomniałam dodać, że to wiersz b. dedykowany. pozdr.