Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O marności losu

Biały_kaktus
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Biały_kaktus

Biały_kaktus

Opublikowano
Opublikowano

W marcowym słońcu rozkwitła konwalia
oczęta swoje rozwarła na widok
trupa
zwykłego, zjadacza chleba
o prostej twarzy, ciężkich oczach, spracowanych dłoniach
nie stworzył prawa grawitacji
nie napisał liryku sentymentalnego
nie powiedział "I have a dream"
Dopadła go jedynie nudna choroba
strawiła ciało, tylko
muchy tse-tse, zabrzęczały
głośno nad nim, a samotna lipa
zaśpiewała swoją cichą pieśń
o poległym. Szpaki zakrzyczały
przeraźliwie.
Czy ktoś o nim pamięta?
Czy ktoś go wspomina?
Oh, oczywiście, że nie!

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Polman

Polman

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaczynasz od końca.

Poszukaj jakiegoś początku.

Dobrze skadrowane zdjęcie jest wtedy, kiedy przed osobą jest więcej miejsca niż za osobą.

Ostatnio złe kadrowanie widziałem na plakacie wyborczym Bosaka.

To on:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przed nim jest mniej niż za nim.

Ile masz lat?

Chyba nie tak dużo:-)

Na remanenty jeszcze masz czas :-)

Strzelba ma wystrzelić dopiero w trzecim akcie :-)

 

Pozdrawiam i szerokiej drogi :-)

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • agfka
      Środkiem drogi Fiołkowej

      Przez agfka · Opublikowano

      w rododendronach ogrody i domy tak czyste w kolorze jak powrót w Les Houches spadzistych stodół pustych wybielonych szkło fotowoltaik zaczepia nie burz   maj mu czy maj — komin ceglany wysoki i skansen epoki i traw miękki szal Maliny cielisi różanecznik winny przy drodze się ścieląc pachnąco na łby   ze szczytów wracamy w okowy łat się za(przęgamy) nieważne gdy środkiem Fiołkowej ulicy bo wyrwał się człowiek unosząc żwacz czepiec trawieniec jak cztery żołądki naszych serc         Ponikiew    
    • Łukasz Jasiński
      Konstytucja

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @[email protected]   Nieprawda, panie Grzesiu, jeśli ktoś używa pracy intelektualnej, to: ktoś inny musi ją wcielić w życie, otóż to: nie potrzebuję doradców (pasożytów), tylko: działaczy - oni powinni realizować mój pomysł, przypominam: kiedyś należałem do Polskiej Partii Narodowej i byłem niesamowicie aktywny, tak: z autopsji to wiem - jeśli ktoś ma dobry pomysł na Polskę - zaraz w jego otoczeniu znajduje się całe stado pasożytów - księży, prawników, alkoholików, bezdomnych, bezrobotnych, złodziei, psychopatów i wszelkiej maści cwaniaków, natomiast: kiedy pomysł nie uda się zrealizować, to: wszyscy ci "przyjaciele" uciekają i zostawiają pomysłodawcę samemu sobie i nic potem dziwnego - to dwunożne ssaki agresywne - taka jest okrutna i bolesna prawda, kończąc: dwa razy do tej samej rzeki nie wchodzę, dziękuję za komentarz i miłego dnia.   Łukasz Jasiński 
    • Marek.zak1
      Biały proszek

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      @poezja.tanczy   Bywają pomyłki bardziej bolesne, jak się widzi to, co się chce zobaczyć:). Pozdrawiam
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie wstydzi się kurew

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - miło że czytałeś - dzięki -                                                                    Pzdr. Witam - dziękuje za ten uśmiech -                                                                      Pzdr.
    • MIROSŁAW C.
      surge

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      niepoliczalne są zdrady przypalone cygarem   w oparach whiskey i samowaru prowadzili nas czwórkami ( jak opowiada starsza pani ) tak jakby na potwierdzenie że w szaleństwie jest metoda   kule wyplułam razem z zębami po czym trupi konwejer i poczułam się częścią biblii narodziny mitu jedni uciekają kanałem a pozostali w piwnicy jedzą wapno ze ściany dość mam dość ofiarnych ołtarzy i pomników niby bohaterów   łubianka łubianka ciernistą drogą do piachu lub na duszę kajdanki  wyrok w zawieszeniu   przy akompaniamencie skowronków budzi mnie plusk w nurt rzeki spokojny          

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...