Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Cmentarz w Lesie

dmnkgl
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

dmnkgl

dmnkgl

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Rzędy tablic kamiennych chylą swoje skronie

Przygniecione ciężarem niezliczonych kropli,

Jesienno-rdzawych liści i obrzmiałych sopli.

Chór głosów zaśniedziałych wśród zieleni tonie.

 

Wiele się już poddało, leżą przełamane,

Gwiazdy miast na niebiosach murszeją w drzew cieniu,

Karleją z każdym rokiem i schną w zapomnieniu,

Jak ziarna na pustyni przypadkiem zasiane.

 

Jakże wymownym znakiem jest, mówiąc nawiasem,

Pomnik wystawiony przez inne inżyniery:

Żelbetonowe słupy z kablami nad lasem.

 

Nie dziwi mnie ów wyraz o pamięci szczery,

Bo gdy zbłądzę w tym lesie, dręczy mnie myśl czasem

Czy kto czytać dziś umie hebrajskie litery?

Edytowane przez dmnkgl (wyświetl historię edycji)
6
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@dmnkgl nigdy nie byłam w tym miejscu, choć bywałam w Otwocku, ale zobaczyłam ten obrazek wyraźnie po przeczytaniu Twojego wiersza. Bardzo ładnie napisany sonet. :)

Marek.zak1

Marek.zak1

Opublikowano
Opublikowano

No wybrałem się. Od stacji Otwock jakieś 3 kilometry. 15 minut rowerem. Robi przygnębiające wrażenie, jak kamienny las. Znalazłem 1 grób w dobrym stanie, innych, poprzewracanych pomników jest około setki. Dobrze, że to poruszyłeś w poezji i napisałeś przepiękny sonet. Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dmnkgl

dmnkgl

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Marek.zak1 Piękne zdjęcia! Bardzo mnie cieszy fakt, że udało się kogoś nakłonić do odwiedzenia tego miejsca (co miałem poniekąd na celu pisząc), które jak widać nie jest w najlepszym stanie.

Co ciekawe w wyniku publikacji go na facebooku otrzymałem linka do tłumaczenia inskrypcji na macewach:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z całej sytuacji wniosek nasuwa się jeden- ludzie będą zawsze walczyć z zapomnieniem, jakkolwiek niewykluczone, że jest to walka tragiczna.

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Przeznaczenie

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc Ten wiersz nie jest dla mnie o przeznaczeniu, a już na pewno nie o jakiejś wyższej konieczności. Bardziej o pamięci, która wraca nocą - o obrazie, który nie chce odejść i który człowiek nosi w sobie dłużej niż trwa sama walka.
    • Migrena
      Gdzie to ciastko, które zjadłam

      Przez Migrena · Opublikowano

      @EsKalisia   intrygujący wiersz.   motyw sprzecznych pragnień, rozdwojenia woli, paradoksów ludzkiego chcę i nie chcę to temat bardzo klasyczny. Kilku wielkich filozofów zajmowało się nim.   Kierkegaard  pisał o człowieku jako istocie „syntezy sprzeczności” - między skończonością a nieskończonością, wolnoscią a koniecznością, pragnieniem wiary i niezdolnością do niej.    Hegel traktował sprzeczność jako motor rozwoju świadomości - chcę to teza, nie chcę to antyteza.   wiersz jest metafizyczną listą pragnień, które wzajemnie się wykluczają. to nie chaos, lecz metoda.   paradoksy ujawniają strukturę podmiotu rozdartego między sprzecznymi wartościami.   mnie się podoba rozumowanie typu - być częściowo w ciąży, ale podczas gdy Twój wiersz zawiera sprzeczności możliwe, to sprzeczność o ciąży jest z punktu widzenia filozofii niedopuszczalna.     fajny wiersz.    
    • Omagamoga
      Przeznaczenie

      Przez Omagamoga · Opublikowano

      ja to bym opisał bardziej z nutą gniewu i chwały. nie godzi się jeździć komuś czołgiem po podwórku .
    • Wiesław J.K.
      Samotność ma kształt człowieka

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Whisper of loves rain Jest zatem ambiwalentnym elementem ludzkiego losu. - tak jak każdy człowiek, chyba...nie znam się na tym, no może trochę :-)))))))
    • Berenika97
      Pytanie o Hioba

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Bardzo dziękuję! Dziękuję za zrozumienie tego zamiaru – że symbole miały być gęste i pojemne, nie dekoracyjne.   @Simon Tracy Dziękuję za takie słowa. Bo znaczy to, że coś w nim zagrało tak, jak powinno. Dziękuję za to, że mi to powiedziałeś. @Alicja_Wysocka Nie przepraszaj bo cudnie się rozgadałaś. Rozgaduj się, bo bardzo lubię Ciebie czytać - zawsze tam mądrze i empatycznie piszesz. Dziękuję za przeczytanie, i za tę mądrą myśl teologiczną, i za zrozumienie. To, że przypomnisz o rozróżnieniu między Bogiem a Szatanem w Księdze Hioba – to ważne. I ta obserwacja o naszych czasach, gdzie przypisujemy Bogu ból, a złu szczęście – pokazuje, że wiersz koresponduje z tamtą historią. Dziękuję za to, że widzisz to tak jasno. @Migrena Dziękuję! "Absentia dei" – to słowo uderzyło jak dzwon. Czytając Twoją analizę, czułam, że widzisz dokładnie to, co leżało pod powierzchnią wiersza: nie żadne przesłanie, lecz medytacja nad milczeniem, nad tym, co zostaje, gdy Bóg wydaje się być jedynie biernym świadkiem. Dziękuję za tak głęboką i trafną analizę. @violettaBardzo dziękuję! Mam taką nadzieję. :))) @lena2_ Bardzo dziękuję za tak miłe słowa, bardzo się cieszę, że się spodobał. :) @viola arvensis@infelia@Rafael MariusSerdecznie dziękuję! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...