Miles Davis. Nuit sur les champs-elysees

[korek]

zapatrzony w pustkę

śpię ale nie usnę

przegryzam wargi

wypluwając złość

może to i słuszne

odnajdywać w jutrze

pominiętą barwę

malującą noc

przed oczami dno

rozmywając tło

wprowadza myśli

w coraz głębszy oddech

dym spowalnia głos

by wyszeptał coś

co mi się przyśni

pozbawiony wspomnień

tylko jedna rzecz 

dzieli mnie od ciebie

tylko jeden krok

postawiony przed siebie

za krawędzią mrok

co w nim znajdę nie wiem

ale nie patrzę w stecz

bo to już nie istnieje

ostatnie życzenie

ostatnie spojrzenie

bym mógł spokojnie

zanurzyć się w ciszy

jedyne znaczenie

stojąc na przeciw ciebie

odnajdując prawdę

wewnątrz twojej źrenicy

może jedynie ona 

jest w stanie przekonać

zbłąkanego we śnie

że ma dla kogo żyć

że noc jest gotowa

zabłysnąć od nowa

oświetlona szansą

darowanych dni

tylko jedna żecz

dzieli mnie od ciebie

tylko jeden krok

postawiony przed siebie

zbuduj prze demą most

chwyć za obie dłonie

i przeprowadź przez zło

wprost na drugą stronę

[Domanski]